Η περίπτωση των Μαύρων Πανθήρων

Aπόσπασμα από την μπροσούρα "Έθνος και εθνικισμός" από την ομάδα αυτομόρφωσης της Κατάληψης Libertatia

http://nowakult.blogspot.com/2016/12/15.html

Η περίπτωση των Μαύρων Πανθήρων

Προχωρώντας στην σύγχρονη ιστορία βλέπουμε πως ο ταξικός πόλεμος δεν σταματάει. Δεν σταματάνε, λοιπόν, να δημιουργούνται και δυνάμεις που είναι επαναστατικές. Μία από αυτές είναι οι Μαύροι Πάνθηρες, οι οποίοι δεν αποτελούν εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα με την κλασική έννοια του όρου, αλλά μάχονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τις διακρίσεις στο εσωτερικό ενός κράτους, που είναι κιόλας η μεγαλύτερη ιμπεριλιστική δύναμη την εποχή εκείνη.

Tον Οκτώβριο του 1966 δημιουργείται το Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων από τον Bobby Seale και τον Huey P.Newton στο Όκλαντ της Καλιφόρνια, κάτι ξεχωριστό για την σύγχρονη ιστορία. Οι Μαύροι Πάνθηρες, συνεχιστές του αγώνα των πολιτικών δικαιωμάτων, βάζουν νέα χαρακτηριστικά και όρια στο κίνημα το οποίο εκπροσωπούν. Παρόλη την μεγάλη απήχηση σε μαύρους και λευκούς η οργάνωση διαλύθηκε το 1982.

Η οργάνωση, λοιπόν, ιδρύθηκε στο Όκλαντ της Καλιφόρνια στις 15 Οκτώβρη του 1966. Ήταν ένα ριζοσπαστικό κίνημα, αρχικός στόχος του οποίου ήταν η προστασία της αφροαμερικανικής κοινότητας από την αστυνομική βαρβαρότητα αλλά και κατ’ επέκταση η ελευθερία όλων των καταπιεσμένων του κόσμου. Αν και κατηγορήθηκαν για μαύρο εθνικισμό και είχαν την φήμη μιας ''μαύρης εθνικιστικής γκρούπας'', η βάση του κόμματος ήταν βαθιά αντιρατσιστική και κομμουνιστική (ιδιαίτερα μαοϊκή). Στο απόγειο της το 1969, 250.000 άνθρωποι λάμβαναν την εφημερίδα της οργάνωσης, ενώ είχε 10.000 μέλη.

Μαύροι Πάνθηρες και Μαύρος εθνικισμός

Το Κ.Μ.Π. δεν αποδέχεται τις αρχές του μαύρου εθνικισμού. Αυτό που οι ίδιοι οι Πάνθηρες δηλώνουν είναι ότι θέλουν να αναπτυχθεί η πρωτοβουλία της μαύρης κοινότητας. Γι' αυτό και στρέφονται έντονα ενάντια στον πολιτιστικό εθνικισμό, όπως και ενάντια στους οπαδούς του μαύρου εθνικισμού. Αν και το κόμμα των Μ.Π. είχε εν γένη φυλετικά χαρακτηριστικά λόγω της φύσης του, δεν ήταν αυτό που το χαρακτήριζε. Οι Μαύροι Πάνθηρες ήρθαν να συνεχίσουν έναν αγώνα ο οποίος είχε λάβει στο παρελθόν πολλές διαφορετικές μορφές. Δεν ήταν επομένως εύκολο να δώσουν νέα χαρακτηριστικά σε αυτόν.

Το μαύρο κίνημα λοιπόν στην Αμερική έχει πάρει διάφορες μορφές αντίστασης στην “λευκή” κυριαρχία. Αρχικά, από την απελευθέρωση των σκλάβων τη δεκαετία του 1860 και μετά άρχισε να παίρνει μορφή το Κίνημα των Πολιτικών Δικαιωμάτων στην Αμερική επηρεάζοντας πολλά σύγχρονα κινήματα. Σημαντική φυσιογνωμία του κινήματος ήταν ο Martin Luther King. Το κίνημα είχε ως στόχο να πολιτικοποιήσει τους μαύρους, διεκδικώντας ίσα δικαιώματα με τους λευκούς, έχοντας ως βασική πολιτική αρχή την ''παθητική αντίστασή και τη μη-βία''. Επίσης, το μαύρο Ισλάμ επηρέασε πολύ αυτά τα κινήματα δημιουργώντας την εικόνα της λευκής κοινωνίας ως ρατσιστική και τυραννική. Από εκεί δημιουργήθηκε την δεκαετία του 1920-30 το κίνημα των “αφρικανικών ριζών” του Marcus Gravey, και στη συνέχεια στο Έθνος του Ισλάμ του Elijah Muhammed τα οποία βρίσκουν την πιο σύγχρονή μορφή τους στο κίνημα του Malcom-X. Χαρακτηριστικό αυτών των κινημάτων είναι η μαύρη υπεροχή, για το οποίο και κατηγορήθηκαν.

Έχοντας ως παρακαταθήκη όλα τα παραπάνω αλλά ποτισμένοι με αρκετό μαρξισμό το Κόμμα των Μ.Π. προσπάθησε να δώσει νέο χαρακτήρα στο κίνημα των μαύρων. Ας δούμε τι είπε ένας από τους ιδρυτές του κόμματος ο Bobby Seale:

''Εμείς, το Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων, θεωρούμε τους εαυτούς μας ως έθνος στο εσωτερικό ενός έθνους, αλλά όχι λόγω ρατσιστικών κινήτρων. Θεωρούμε αναγκαίο να προοδεύσουμε ως ανθρώπινα όντα και να ζήσουμε στη γη μαζί με τους άλλους λαούς. Δεν πολεμάμε τον ρατσισμό με ρατσισμό. Πολεμάμε τον ρατσισμό με αλληλεγγύη. Δεν πολεμάμε την καπιταλιστική εκμετάλλευση με τον μαύρο καπιταλισμό. Πολεμάμε τον καπιταλισμό με τα βασικά του σοσιαλισμού. Και δεν πολεμάμε τον ιμπεριαλισμό με περισσότερο ιμπεριαλισμό. Πολεμάμε τον ιμπεριαλισμό με τον προλεταριακό διεθνισμό. Οι αρχές αυτές είναι πολύ λειτουργικές για το Κόμμα. Είναι πρακτικές, ουμανιστικές και αναγκαίες. Πρέπει να γίνουν κατανοητές από το σύνολο του λαού.''³⁶

O ρόλος και η δομή του Κόμματος των Μαύρων πανθήρων

‘‘Ο κύριος ρόλος του Κόμματος είναι να αφυπνίσει το λαό και να του διδάξει τη στρατηγική μέθοδο της αντίστασης στις δομές εξουσίας(...) το αυθεντικό όραμα του Κόμματος των Μαύρων Πανθήρων ήταν το ξετύλιγμα ενός σωστικού σχοινιού για το λαό, μέσω της εξυπηρέτησης των αναγκών του και την προστασία από τους καταπιεστές του... Γνωρίζαμε πως αυτή η στρατηγική θα είχε ως αποτέλεσμα την ανύψωση της συνείδησης του κόσμου και την υποστήριξή του (προς εμάς) [...] Ο μόνος λόγος για τον οποίο το Κόμμα [...] υπάρχει είναι τα δέκα σημεία (...). Το πρόγραμμά μας δεν θα είχε κανένα νόημα και θα ήταν ασήμαντο αν δεν υπήρχαν τα κοινοτικά προγράμματα.’’³⁷

Τα κοινοτικά προγράμματα περιλάμβαναν: πρόγραμμα για δωρεάν πρωινό (Free Breakfast Program) που ξεκίνησε το 1969 και ήταν κυρίως για παιδιά, κοινωνικά ιατρεία, σχολεία απελευθέρωσης και άλλες τέτοιες δομές βοήθειας. Στόχος αυτών των δομών ήταν αφενός η βοήθεια των ατόμων που κατοικούσαν στα γκέτο, αλλά και η συνειδητοποίηση αυτών μέσω της εξοικείωσής τους σε αδιαμεσολάβητες διαδικασίες.

Ένα από τα δομικά χαρακτηριστικά του ΚΜΠ ήταν τα 10 σημεία, τα οποία ήταν και στόχοι του κινήματος:

1. Θέλουμε ελευθερία. Θέλουμε τη δύναμη να καθορίζουμε τη μοίρα των μαύρων της Κοινότητας μας. Πιστεύουμε ότι οι μαύροι άνθρωποι δεν θα είμαστε ελεύθεροι μέχρι να είμαστε σε θέση να καθορίσουμε τη μοίρα μας.

2. Θέλουμε πλήρη απασχόληση για τους ανθρώπους μας. Πιστεύουμε ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει την ευθύνη και την υποχρέωση να δώσει σε κάθε άνθρωπο είτε απασχόληση, είτε ένα εγγυημένο εισόδημα. Πιστεύουμε ότι αν οι λευκοί Αμερικανοί επιχειρηματίες δεν δώσουν πλήρη απασχόληση, στη συνέχεια, τα μέσα παραγωγής θα πρέπει να παίρνονται από τους επιχειρηματίες και να τοποθετούνται στην κοινότητα, έτσι ώστε οι άνθρωποι της Κοινότητας να μπορούν να οργανώσουν και να απασχολούν όλους τους ανθρώπους της και να τους δώσει ένα υψηλό επίπεδο διαβίωσης.

3. Θέλουμε ένα τέλος στην κλοπή από τους λευκούς της μαύρης Κοινότητας μας. Πιστεύουμε ότι αυτή η ρατσιστική κυβέρνηση μας λήστεψε και τώρα ζητάμε το ληξιπρόθεσμο χρέος "των σαράντα στρέμματα και δύο μουλαριών". Σαράντα στρέμματα και δύο μουλάρια είχαν υποσχεθεί πριν από 100 χρόνια (η κυβέρνηση Λίνκολν) ως αποκατάσταση για την καταναγκαστική εργασία και τη μαζική δολοφονία των μαύρων ανθρώπων. Δεχόμαστε την πληρωμή σε χρήματα, η οποία θα διανεμηθεί στις πολλές κοινότητες μας. Οι Γερμανοί βοηθούν τώρα τους Εβραίους στο Ισραήλ για τη γενοκτονία του εβραϊκού λαού που έκαναν. Οι Γερμανοί δολοφόνησαν έξι εκατομμύρια Εβραίους. Ο Αμερικανός ρατσιστής έχει λάβει μέρος στη σφαγή πάνω από 50 εκατομμύρια μαύρων - ως εκ τούτου, θεωρούμε ότι αυτά είναι μετριοπαθή αιτήματα.

4. Θέλουμε αξιοπρεπή στέγαση, κατάλληλη για τη στέγαση ανθρώπων. Πιστεύουμε ότι αν οι λευκοί ιδιοκτήτες δεν δώσουν αξιοπρεπή στέγαση στη μαύρη κοινότητα μας, τότε η στέγαση και η γη θα πρέπει να παρθεί από συνεταιρισμούς ώστε η κοινότητα μας, με τη βοήθεια της κυβέρνησης, να μπορεί να χτίσει και να παρέχει αξιοπρεπή στέγαση στους ανθρώπους της.

5. Θέλουμε εκπαίδευση για τους ανθρώπους μας, που να ξεσκεπάζει την αληθινή φύση αυτής της παρακμιακής αμερικανικής κοινωνίας. Θέλουμε παιδεία που να διδάσκει την αληθινή ιστορία μας και το ρόλο μας στην σημερινή κοινωνία. Πιστεύουμε σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα δώσει στο λαό μας (την μαύρη κοινότητα) τη γνώση του εαυτού του. Αν ένας άνθρωπος δεν έχει γνώση για τον εαυτό του και τη θέση του στην κοινωνία και τον κόσμο, τότε έχει ελάχιστες πιθανότητες να συσχετιστεί με οτιδήποτε άλλο.

6. Θέλουμε όλοι οι μαύροι άνδρες να εξαιρούνται από τη στρατιωτική θητεία. Πιστεύουμε ότι οι μαύροι άνθρωποι δεν θα πρέπει να αναγκάζονται να υπηρετήσουν την στρατιωτική τους θητεία για να υπερασπιστούν μια ρατσιστική κυβέρνηση που δεν μας προστατεύει. Εμείς δεν θα πολεμήσουμε για να σκοτώσουμε ανθρώπους άλλου χρώματος σε έναν κόσμο που, όπως οι μαύροι άνθρωποι, κι αυτοί γίνονται θύματα της λευκής ρατσιστικής κυβέρνησης της Αμερικής. Θα προστατεύσουμε τους εαυτούς μας από τη εξουσία και τη βία της ρατσιστικής αστυνομίας και του ρατσιστικού στρατού, με οποιοδήποτε μέσο είναι απαραίτητο.

7. Θέλουμε ένα άμεσο τέλος στην αστυνομική βία και τις δολοφονίες των μαύρων ανθρώπων. Πιστεύουμε ότι μπορούμε να σταματήσουμε την αστυνομική βία στην μαύρη κοινότητα μας οργανώνοντας αυτοαμυντικές ομάδες από μαύρους, που θα είναι αφιερωμένες στην υπεράσπιση της μαύρης κοινότητας μας από την ρατσιστική καταπίεση της αστυνομίας και την βαρβαρότητα της. Η Δεύτερη Τροποποίηση του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών δίνει το δικαίωμα στους πολίτες να φέρουν όπλα. Πιστεύουμε λοιπόν ότι όλοι οι μαύροι άνθρωποι πρέπει να εξοπλιστούν για αυτοάμυνα.

8. Θέλουμε ελευθερία για όλους τους μαύρους άνδρες που κρατούνται σε ομοσπονδιακές, πολιτειακές, κομητειακές και δημοτικές φυλακές. Πιστεύουμε ότι όλοι οι μαύροι άνθρωποι πρέπει να απελευθερωθούν από τις φυλακές, επειδή δεν έχουν λάβει μια δίκαιη και αμερόληπτη δίκη.

9. Θέλουμε όλους τους μαύρους ανθρώπους, όταν προσάγονται σε δίκες για να δικαστούν από ενόρκους, αυτό να γίνεται από ισάξιους (ομότιμους) συνανθρώπους τους ή από άλλα μέλη της μαύρης κοινότητας. Πιστεύουμε ότι τα δικαστήρια πρέπει να ακολουθήσουν το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών, έτσι ώστε οι μαύροι άνθρωποι να λαμβάνουν δίκαιη δίκη. Η 14η Τροποποίηση του Συντάγματος των ΗΠΑ δίνει σε κάποιον το δικαίωμα να δικαστεί από ομάδα ομοτίμων του. Ένας ομότιμός του είναι ένα πρόσωπο με παρόμοια οικονομική, κοινωνική, θρησκευτική, γεωγραφική, περιβαλλοντική, ιστορική και φυλετική καταγωγή. Για να γίνει αυτό, το δικαστήριο θα πρέπει να επιλέξει ενόρκους από τη μαύρη κοινότητα από την οποία ο κατηγορούμενος άλλωστε προέρχεται. Έχουμε δικαστεί, και δικαζόμαστε από αποκλειστικά λευκούς ενόρκους, που δεν έχουν καμία κατανόηση της «μέσης συλλογιστικής" των ανθρώπων της μαύρης κοινότητας.

10. Θέλουμε γη, ψωμί, στέγαση, εκπαίδευση, ένδυση, δικαιοσύνη και ειρήνη. Και ως μείζων πολιτικός στόχος μας, είναι να γίνει ένα -από τα Ηνωμένα Έθνη επιβλεπόμενο-δημοψήφισμα σε όλες τις μαύρες αποικίες, στις οποίες μόνο μαύροι υπήκοοι θα έχουν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν, για τον καθορισμό του εθνικού πεπρωμένου των μαύρων ανθρώπων.

Με σύνθημά τους το ‘‘το δίκιο βρίσκεται στην άκρη της κάνης μας’’ του Μάο, το Κ.Μ.Π. υπερασπιζόταν το δικαίωμα των μαύρων να μπορούν να κυκλοφορούν και αυτοί οπλισμένοι.

Ο Bobby Seal έθετε το ζήτημα τις βίας αρκετά απλά:

‘‘Οι μαύροι των γκέτο δεν φοβούνται να αντιμετωπίσουν τους μπάτσους γιατί ήδη ζούνε βουτηγμένοι στη βία. Περιμένουν να πεθάνουν από μέρα σε μέρα’’. Οι ίδιοι αντιμετώπιζαν τον αγώνα στο γκέτο ως ένα πραγματικά αντι-αποικιακό αγώνα. Τα γκέτο ήταν στην πραγματικότητα περιοχές με πολλά μαζεμένα φθηνά εργατικά χέρια. Πέρα από την καθημερινή καταστροφή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας που ονομάζεται φτώχεια, το γεγονός το οποίο έφτασε στα άκρα τους μαύρους ώστε να οργανωθούν ήταν η δολοφονία του James Powell 15χρονο αφρο-αμερικάνου το 1964. Ο χαρακτήρας και η υλικότητα του γκέτο ήταν τέτοια που οι ένοπλες ομάδες ήταν απαραίτητες για να αλλάξει. Εξάλλου σε συνθήκες ''ταξικού πολέμου'' η ένοπλη επαναστατική βία είναι αποδεκτή.

Γυναίκες Μαύροι πάνθηρες

Όταν ακούει κανείς Μαύροι Πάνθηρες, η εικόνα που του έρχεται πρώτη στο μυαλό είναι αυτή ενός ένοπλου άντρα που φορά μπερέ. Οι γυναίκες, όμως, ήταν επίσης εκεί, δίπλα στους άντρες της οργάνωσης, αντιπροσωπεύοντας περίπου το 50% των μελών της, ίσως και παραπάνω.

Μέσα στο κόμμα οι γυναίκες διαδραματίζανε σημαντικό ρόλο σε κάθε επίπεδο της οργάνωσης, από τη γραμματειακή υποστήριξη ως την έκδοση των κειμένων, και από τον πολιτικό ακτιβισμό μέχρι τη διεύθυνση των επιχειρήσεων. Παρόλα αυτά δεν αποτελούσε τακτική από την γέννηση του κόμματος, αλλά δημιουργήθηκε μέσα από ζυμώσεις και διάφορες καταστάσεις. Σε διάφορες συνεντεύξεις γυναικών μελών αναφέρεται πως δεν υπήρξε ποτέ κάποιος έμφυλος διαχωρισμός στην κατανομή ρόλων στο κίνημα και πως οι γυναίκες που στελέχωναν τις γραμμές της οργανωσής δεν είχαν κάποιον ειδικά προσδιορισμένο έμφυλο ρόλο.

Ενδεικτικά αναφέρουμε την Afeni Shakur, η οποία είναι πιο γνωστή για τον γιο της, τον διάσημο ράπερ Tupac Shakur, τον οποίο και γέννησε μέσα στην φυλακή. Η ίδια είναι επίσης καλλιτέχνης, ποιήτρια, ηθοποιός και ακτιβίστρια. Στα 19 της συνάντησε τον Malcolm-X, που την ενέπνευσε να ακολουθήσει τη ζωή του πολιτικού ακτιβισμού. Μπήκε στο Κόμμα το 1964 και ήταν ιδιαίτερα ενεργή γράφοντας άρθρα για την εφημερίδα της οργάνωσης. Στη συνέχεια κατηγορήθηκε για μια σειρά βομβιστικών επιχειρήσεων στη Νέα Υόρκη και όταν η υπόθεσή της πήγε σε δίκη το 1971 προξένησε μεγάλο ενδιαφέρον καθώς υπερασπίστηκε η ίδια τον εαυτό της.

Άλλη μια σημαντική γυναικεία φιγούρα υπήρξε η Angela Davis, μια από τις πιο γνωστές γυναίκες στον χώρο του πολιτικού ακτιβισμού. Μία ακτιβίστρια και καλλιτέχνιδα που ήταν ενεργό μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος και εργάστηκε στενά με το Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων τις δεκαετίες ’60 και ’70, παρότι δεν έγινε ποτέ επίσημα μέλος του. Κατηγορήθηκε για διάφορα εγκλήματα, όπως για μια διαμαρτυρία σε αίθουσα δικαστηρίου που είχε σαν αποτέλεσμα τέσσερις νεκρούς και φυλακίστηκε για κάποιο διάστημα, αλλά μετέπειτα κατέρρευσαν όλες οι κατηγορίες εναντίον της.

Το τέλος του κόμματος

Μόλις εκλέγεται ο πρόεδρος Nixon, μαζί με τον Hoover του FBI βάλθηκαν να διαλύσουν με κάθε τρόπο τους Μαύρους Πάνθηρες, που αποτελούσαν αδιαμφισβήτητα ‘‘τη νούμερο ένα απειλή για τη χώρα’’. Καταθέτοντας σε επιτροπή της Γερουσίας, ο Hoover δηλώνει ότι ο πόλεμος κατά των Πανθήρων έχει περισσότερα θύματα απ’ ότι ο πόλεμος του Βιετνάμ και φέρνει το παράδειγμα μιας μικρής πόλης όπου (σύμφωνα με πληροφορίες του FBI) μέσα σε λίγους μήνες τα ένοπλα μέλη της οργάνωσης από 175 έγιναν 5000.

Έτσι, λοιπόν, θέτει σε εφαρμογή το σχέδιο Cointelpro (Counter Intelligence Programme), ένα πρόγραμμα αντι-κατασκοπείας που έχει στόχο την καταστροφή της οργάνωσης εκ των έσω, την αποδυνάμωση των ηγετών αλλά και των σκληρών πυρήνων και όλα αυτά με χρήση βίας ακόμη και πέρα από το νόμο. Η χαλαρή οργανωτική δομή των Πανθήρων βοήθησε κατά πολύ στην διεκπεραίωση του προγράμματος του FBI. Δεν υπήρχε κανένας έλεγχος και καμία διαδικασία για το πώς γίνεται κάποιος μέλος του κόμματος. Έτσι λοιπόν πολλοί μαύροι πράκτορες εισχώρησαν με απόλυτη ευκολία. Η επίθεση του κράτους ήταν τόσο ανελέητη, που οι Πάνθηρες δεν την άντεξαν. Αν και στα γκέτο συμμετείχαν και συνέχισαν να στήνουν συσσίτια για τους φτωχούς μαύρους και μοίραζαν πρωινό στα παιδιά, άρχισαν να υπάρχουν διαφωνίες μεταξύ τους. Σε μικρό χρονικό διάστημα ξεκίνησαν οι διασπάσεις και οι αλληλοκατηγορίες, ενώ κάποιες ένοπλες ομάδες άρχισαν τις ληστείες ‘‘για τις ανάγκες του Κινήματος’’.

Το Κίνημα κατέρρευσε ολοκληρωτικά το 1982, έχοντας γράψει μια από τις πιο βίαιες μεν, αλλά και επαναστατικές σελίδες της αμερικανικής ιστορίας. Κάποιοι τα παρατήσανε, ή εξαγοράστηκαν, κάποιοι μετατράπηκαν σε συμμορίες των δρόμων, ενώ πολλοί από αυτούς είναι ακόμη στην φυλακή και κάποιοι δεν έχουν μετανιώσει για όλα αυτά. Για τη μεγάλη μάζα των εξαθλιωμένων της Αμερικής, τα χρόνια αυτά καταγράφηκαν σαν ηρωικές σελίδες ενός αγώνα που ξεκίνησε με πάθος και οργή, με μικρές όμως ελπίδες επιτυχίας.

Ο Mumia Abu-Jamal (υπουργός δικαιοσύνης των Πανθήρων) είναι ακόμα θανατοποινίτης. Ο Abu-Jamal, 58 ετών σήμερα, καταδικάστηκε εξαρχής σε θάνατο αλλά μετά από σειρά προσφυγών, εφέσεων και πιέσεων από αλληλέγγυους κατάφερε να καθυστερήσει την εκτέλεση της ποινής. Ενώ έχουν βρεθεί στοιχεία τα οποία αποδεικνύουν την αθωότητά του, λόγω πλεκτάνης κατηγορήθηκε και βρίσκεται ακόμη μέσα. Η υπόθεσή του έγινε γνωστή και παγκόσμιο σύμβολο για την κατάργηση της θανατικής ποινής η οποία, ισχύει στην πλειοψηφία των πολιτειών των ΗΠΑ. Στη φυλακή είναι ακόμα και σήμερα οι Μάρσαλ Έντι Κογγουέι, Άλμπερτ Γούντφοξ, Χέρμαν Ουάλας, Ρόμπερτ Ουίλκερσον, Σαντιάτα Ακόλι, Τζαλίλ Αμπντούλ Μουντακίμ, Λορέντζο Κόμποα Έρβιν και η Μέριλ Μπακ, όλοι τους ομαδάρχες και ακτιβιστές κάτω από τους αρχηγούς. O Huey θα πέσει νεκρός από αντίπαλη ένοπλη ομάδα μαύρων, που εμπλεκόταν και σε διακίνηση ναρκωτικών. Είναι 22 Αυγούστου του σημαδιακού 1989, όταν προλαβαίνει να φωνάξει πριν χάσει τη ζωή του, σύμφωνα με τη μαρτυρία του ίδιου του δολοφόνου του: ‘‘Μπορείς να σκοτώσεις το σώμα μου, αλλά όχι τη ψυχή μου. Η ψυχή μου θα ζει για πάντα."
http://nowakult.blogspot.com/2016/12/15.html