Για
την
πολιτική
υπεράσπιση
της
ανοικοδόμησης
της
κατάληψης
Libertatia
Στις
21/1 στη Θεσσαλονίκη ταυτόχρονα με το
εθνικιστικό συλλαλητήριο, φασιστικές
ομάδες έκαψαν ολοσχερώς την κατάληψη
Libertatia. Γεγονός πλέον γνωστό. Την ίδια
μέρα δέχτηκε επίθεση από τους ίδιους ο
ελεύθερος κοινωνικός χώρος Σχολείο και
η αντιεθνικιστική συγκέντρωση της
Καμάρας. Μια σειρά επιθέσεων ακολούθησε
τις επόμενες μέρες από κράτος και
παρακράτος: στην Αθήνα, στα πλαίσια
του ίδιου εθνικιστικού συλλαλητηρίου
γίνεται επίθεση στο κατειλημμένο θέατρο
ΕΜΠΡΟΣ. Τις επόμενες μέρες στις καταλήψεις
Λέλας Καραγιάννη και
Παναιτωλικού
21 και το στέκι Άνω-Κάτω Πατησίων από
νεοναζιστικές συμμορίες, και στον
αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Φαβέλα από
τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής. Στις
12 Μάρτη, το κράτος συντονισμένα επιτίθεται
και εκκενώνει τις καταλήψεις Ματρόζου
54 της κοινότητας καταλήψεων Στέγης και
Αγώνα Κουκακίου, την Gare και την Ζαΐμη.
Στις 30 Μάρτη η κατάληψη Λέλας Καραγιάννη
δέχεται ξανά επίθεση από τα ίδια
φασιστοειδή.
Φυσικά,
οι επιθέσεις αυτές δεν έχουν όλες ούτε
την ίδια ένταση ούτε τον ίδιο βαθμό
επιθετικότητας και επικινδυνότητας,
αλλά αποτελούν ενδείξεις μιας γενικότερης
στοχοποίησης των δομών του αγώνα από
τους φασίστες. Στοχοποίηση που βαδίζει
παράλληλα με την κρατική καταστολή, η
οποία μετά τις προσχηματικές συλλήψεις
ακροδεξιών προσπαθεί να προβάλει το
προσωπείο των ίσων αποστάσεων απέναντι
στα δυο «άκρα», ουσιαστικά αβαντάροντας
τους νεοναζί επίδοξους δολοφόνους, οι
οποίοι έτσι κι αλλιώς παίζουν μια χαρά
τον –παρακρατικό- ρόλο που είχαν πάντα:
να επιτίθονται σε αγωνιστές και
καταπιεσμένους, αλληλοκαλύπτοντας και
υποστηρίζοντας το κράτος.
Οι
καταλήψεις στοχοποιούνται και δέχονται
επιθέσεις γιατί ενοχλούν. Ενοχλούν
γιατί εκφράζουν την ελευθερία, την
ισότητα και την αλληλεγγύη, απέναντι
στον ατομισμό, το εκμεταλλευτικό σύστημα
και την ανοχή του στο φασισμό. Είναι
μέσο επαναστατικής πράξης που έχει ως
στόχο την διάχυση ενός νέου κοινωνικού
μοντέλου οργάνωσης- που και η ίδια η
δομή εκφράζει- το οποίο θα στρέφεται
ενάντια στην εκμεταλλευτική εργασία
και την ιδιοκτησία. Αναγνωρίζοντας
επίσης πως το κίνημα των καταλήψεων
συνολικότερα τα τελευταία χρόνια έχει
παίξει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη
και εξέλιξη του επαναστατικού κινήματος,
δεν πέφτουμε από τα σύννεφα βλέποντας
όλες αυτές τις επιθέσεις. Επιθέσεις οι
οποίες έχουν ως στόχο να μας τρομοκρατήσουν,
νας μας απομονώσουν και τελικά να μας
εξαφανίσουν. Οι καταλήψεις είναι δομές
αγώνα του αναρχικού, αντιφασιστικού
και ελευθεριακού κινήματος και μέσα σε
αυτές ανθίζουν οι ιδέες της επανάστασης.
Εμείς, λοιπόν, αναγνωρίζοντας την αξία
τους, δεν θα αφήσουμε κανέναν να μας τις
πάρει και θα απαντήσουμε ανάλογα σε
όλες τις επιθέσεις.
Αντιλαμβανόμενοι,
λοιπόν, τις καταλήψεις ως όλα τα παραπάνω
και όχι απλά ως ντουβάρια θεωρούμε πως
είναι χρέος μας να τις υπερασπιζόμαστε.
Στην περίπτωση της Libertatia θεωρούμε πως
είναι χρέος μας να την ανακατασκευάσουμε.
Είναι χρέος όχι μόνο δικό μας, αλλά του
κινήματος ολόκληρου και όποιου
αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως μέρος
αυτού του αγώνα. Ενός αγώνα ο οποίος
απαντάει σε κράτος και φασίστες, οι
οποίοι εκείνη τη μέρα εκμεταλλεύτηκαν
την κατάσταση και χρησιμοποιώντας όλες
τους τις δυνάμεις κατάφεραν να κάψουν
το κτίριο της Libertatia. Θέλουμε εδώ να πούμε
πως η επίθεση αυτή δεν μπορεί να
απολογίζεται όπως κάθε άλλη. Οι συνθήκες
εκείνης της μέρας δίνουν άλλο χαρακτήρα
σε αυτή, καθώς αυτό που έγινε εκείνη την
μέρα δεν θα μπορούσε να επαναληφθεί
οποιαδήποτε άλλη.
Πέρα
από τις αντικειμενικές συνθήκες, όμως,
η επιλογή της κατάληψης δεν ήταν τόσο
τυχαία. Η κατάληψη έχει στοχοποιηθεί
για τον αντιφασιστικό της χαρακτήρα
εδώ και αρκετά χρόνια. Έχοντας ως βασικό
κανόνα ότι η θεωρία πρέπει να συμβαδίζει
με την πράξη και πως ο φασισμός θα νικηθεί
στο δρόμο από τον κόσμο του αγώνα
αναλαμβάναμε την ευθύνη της αντιφασιστικής
δράσης της πόλης σε κοινωνικό και
πολιτικό επίπεδο μαζί με άλλες
συλλογικότητες, ενώ στην κατάληψη
στεγαζόταν και για 3 χρόνια (2011-14) η
αντιφασιστική ομάδα “Αντιφασιστικός
Πυρήνας Θεσσαλονίκης-ACT”. Στο παρελθόν
είχαμε δεχτεί και άλλες επιθέσεις οι
οποίες βέβαια δεν κατάφερναν να κάνουν
κάποια ιδιαίτερη ζημιά. Στις 21/1 είχαμε
επιλέξει να είμαστε με τους συντρόφους
μας στο δρόμο όπως κάθε φορά και δυστυχώς
δεν καταφέραμε να απωθήσουμε την επίθεση.
Γι’ αυτό λοιπόν θεωρούμε χρέος μας και
δέσμευση ως προς το κίνημα να ανοικοδομήσουμε
το κτίριο με τους δικούς μας όρους και
τα δικά μας χέρια, δίνοντας έτσι μία
πρώτη απάντηση.
Θέλουμε
η κατάληψη Libertatia να μείνει και να γίνει
σύμβολο αντιφασιστικού αγώνα. Θεωρούμε
πως μια τέτοια κίνηση έχει να προσφέρει
σε όλο το επαναστατικό κίνημα, να γεννήσει
νέες ιδέες και να δημιουργήσει
συνειδήσεις. Θα δώσει επίσης μια κατάλληλη
απάντηση στην κοινωνία για το ποιοι
είμαστε και τι μπορούμε να κάνουμε. Δεν
είμαστε εμείς το παρακράτος, οι συμμορίες
και οι καταστροφικές δυνάμεις, αλλά
είμαστε ο κόσμος της αλληλεγγύης και
οι δυνάμεις τις δημιουργίας.
Θέλουμε
εδώ να κάνουμε μια ενημέρωση για το
πλάνο της ανοικοδόμησης.
Σε πρώτο επίπεδο έχει αποφασιστεί να
αντικατασταθούν κάποιες μικρές φθορές
στο μικρό κτίριο το οποίο και δεν έχει
επηρεαστεί από την φωτιά για να μπορεί
να υπάρχει παρουσία των ομάδων στο χώρο.
Στη συνέχεια θα μπει η περίφραξη και
ταυτόχρονα θα ξεκινήσει η κατασκευή
της σκεπής και αργότερα τα πατώματα, τα
κουφώματα και οι υπόλοιπες εργασίες,
όπως τα ηλεκτρολογικά και τα υδραυλικά.
Στόχος επίσης της ομάδας είναι αφού
ολοκληρωθούν οι εργασίες ο χώρος της
κατάληψης να ανοίξει και να στεγάσει
νέες δράσεις και ομάδες. Σε αυτό το
σημείο θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε πως
το μεγάλο κόστος και ο φόρτος εργασίας
που θα προκύψει δεν σημαίνει πως θα μας
αποτρέψει από το να στηρίζουμε τους
αγώνες που ήδη στηρίζουμε οικονομικά
και πολιτικά. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό
ότι κατά τη διάρκεια όλης αυτής της
διαδικασίας θα υπάρχει διαφάνεια σχετικά
με το οικονομικό κομμάτι, οπότε
πληροφορούμε τον κόσμο που στήριξε ή
έχει την πρόθεση να στηρίξει ότι θα
υπάρχει ενημέρωση για τις οικονομικές
κινήσεις και το κόστος των επιμέρους
εργασιών.
Έτσι
κι αλλιώς οι κινήσεις αλληλεγγύης που
ξεκίνησαν την ίδια κιόλας μέρα του
εμπρησμού και εντάθηκαν τις επόμενες
μέρες σε πανελλαδικό –κι όχι μόνο -
επίπεδο, με κομβικό σημείο την πορεία
την επομένη της επίθεσης, η οποία και
συγκέντρωσε 2.500 κόσμο, διήρκεσαν όλο
αυτό το διάστημα και για εμάς κορυφώθηκαν
με την παμβαλκανική πορεία αλληλεγγύης
στις 10/3, η οποία και συγκέντρωσε περίπου
4.000 άτομα. Η πορεία αυτή σηματοδότησε
έναν πρώτο κύκλο αλληλεγγύης για την
Libertatia και έδωσε ένα ισχυρό μήνυμα
απέναντι στα εθνικιστικά συλλαλητήρια
με τα προτάγματα του αντιφασισμού, του
αντιεθνικισμού και της διεθνιστικής
αλληλεγγύης. Γιατί παρόλο το πλήγμα που
δεχθήκαμε δεν λησμονούμε πως η απειλή
του εθνικισμού και του πολέμου συνεχίζουν
να ταλαιπωρούν την ευρύτερη περιοχή
και πως είναι χρέος του ευρύτερου
αντιφασιστικού κινήματος να αντιπαρατεθεί
σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο με τις
φωνές εκείνες που προσβλέπουν στην
επαναχάραξη των μελανότερων σημείων
στις σελίδες της ιστορίας. Σημαντική
απάντηση θα δοθεί, όμως, και με την
πολιτική υπεράσπιση μιας δομής αγώνα
που δέχθηκε επίθεση την συγκεκριμένη
μέρα του εθνικιστικού συλλαλητηρίου.
Το σημαντικότερο σημείο της υπεράσπισης
αυτής είναι η ίδια η ανοικοδόμηση, που
αποτελεί και τον απώτερο στόχο μας.
Στόχος, ο οποίος μπορεί να επιτευχθεί
από το ίδιο κίνημα με τις δικές του
δυνάμεις.
Καλούμε,
λοιπόν, όλες τις ομάδες και όλο τον κόσμο
του κινήματος ο οποίος βλέπει τον εαυτό
του ως μέρος αυτού του αγώνα να στηρίξει
με όποιο τρόπο μπορεί την προσπάθεια
αυτή. Θεωρούμε σημαντικό σε αυτή την
φάση την στήριξη με οποιονδήποτε τρόπο,
πολιτικά, υλικά ή οικονομικά. Η αλληλεγγύη
είναι αυτή που μας δίνει δύναμη να
συνεχίσουμε αυτόν τον αγώνα.
Libertatia,
συλλογικότητα για τον ελευθεριακό
κομμουνισμό.