Πιο συγκεκριμένα στο εστιατόριο banquet:
Οι προσλήψεις προσωπικού γίνονται καθυστερημένα (μόλις περάσεις όλα τα τεστ της εργοδοσίας) μπορεί και μετά από ένα χρόνο.
Όσοι καταφέρουν και έχουν πρόσληψη, τα ένσημα δεν είναι όσα πρέπει αλλά μισά ή και λιγότερα.
Δεν τηρείται η πληρωμή με βάση την Συλλογική Σύμβαση Εργασίας του κλάδου. Τα μεροκάματα είναι χαμηλά και οι προσαυξήσεις για υπερωρίες, βραδινά, αργίες κτλ. δεν πληρώνονται καθόλου.
Σερβιτόροι έρχονται για δοκιμαστικά ανά 1-2 εβδομάδες όπου δεν πληρώνονται, δεν τους γίνεται πρόσληψη και ύστερα τους διώχνουν.
Οι εργοδότες παρακρατούν τα φιλοδωρήματα των εργαζομένων που είναι κομμάτι του μισθού τους.
Στους περισσότερους εργαζόμενους δεν δίνονται τα ρεπό κανονικά ενώ το 6ήμερο είναι μια πάγια κατάσταση.
Δεν δίνεται φαγητό στους εργαζομένους.
Εργοδοτική τρομοκρατία, με μεθόδους όπως οι κάμερες στον χώρο εργασίας καθώς και τα χρηματικά πρόστιμα τα οποία επιβάλλονται στους εργαζόμενους αν κάνουν κάποιο λάθος ή αργήσουν να προσέλθουν στην εργασία τους.
Τα δώρα χριστουγέννων, πάσχα και επίδομα αδείας δεν καταβάλλονται καθόλου ή δίνονται λειψά.
Εν τέλει, οι εργοδότες πλήρωσαν καθυστερημένα (ύστερα από πολλές εγκλείσεις των ίδιων εργαζομένων) για την εξόφληση μισθοδοσίας του μαρτίου, όπως επίσης δεν έδωσαν καθόλου το δώρο πάσχα για το 2010.
Ένα μικρό ιστορικό:
Την δευτέρα 5 απριλίου, ο εδώ και 6 μήνες χωρίς πρόσληψη, σερβιτόρος του εστιατορίου banquet Βαγγέλης Κιτσώνης και ακόμη ένας σερβιτόρος έμαθαν ότι είναι εκτός προγράμματος εργασίας του καταστήματος και ότι ο πρώτος θα έπρεπε να παραδώσει την στολή εργασίας του. Αιτία: πρωτοστάτησαν μαζί με άλλους εργαζόμενους στη διαμαρτυρία γι’ αυτή την κατάσταση. Έτσι, την δευτέρα στις 12/4 και εφόσον ο συνάδελφος (και μέλος του ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ θεσσαλονίκης-πιερίας-χαλκιδικής) δεν ήταν ξανά στο πρόγραμμα εργασίας, προχώρησε σε καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας και στο ικα για όλα τα παραπάνω.
Αμέσως συστήθηκε επιτροπή αλληλεγγύης από συναδέλφους, εργαζόμενους -στον κλάδο και αλλού-, σωματεία και άλλους αλληλέγγυους, με στόχο την ικανοποίηση των αιτημάτων. Αιτήματα που ταυτίζονται με την αποδοχή όλων αυτών που έχουν περιγραφεί παραπάνω. Η επιτροπή προχώρησε σε αποκλεισμούς του εστιατορίου με σκοπό να κοινοποιήσει ευρύτερα το θέμα. Σε μια περίοδο μάλιστα που οι πορείες ενάντια στα νέα μέτρα και την είσοδο του δντ ήταν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο στο κέντρο της πόλης όλες κατέληγαν σε αποκλεισμό με αρχική αυτή της πέμπτης 22/4.
Η εργοδοσία φοβισμένη από την κατάσταση έσπευσε σε διαπραγματεύσεις κάνοντας αποδεκτά όλα τα αιτήματα των εργαζομένων, εκτός από την επαναπρόσληψη του Β. Κ.. Φυσικά και κάτι τέτοιο δεν έγινε δεκτό. Μετά τη μη αποδοχή του συμβιβασμού από τους εργαζόμενους, στις 3/5 η εργοδοσία πέρασε στην αντεπίθεση στέλνοντας εξώδικο στον Β. Κ. αναγγέλλοντας την απόλυσή του. Συνεχίζοντας ταυτόχρονα να καταπατά κάθε εργατικό δικαίωμα μέσα στο μαγαζί. Μετά απ’ όλα αυτά άλλοι 7 εργαζόμενοι στο εστιατόριο προχώρησαν σε καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας και το ικα.
Την παρασκευή 14/5 8η συνεχόμενη μέρα αποκλεισμού η εργοδοσία έπαιξε το τελευταίο της χαρτί. Όλα ήταν έτοιμα για την «τελική λύση», αρκεί να τσιμπούσαν οι αλληλέγγυοι. Μπράβοι, εργοδοσία, εργάτες φερέφωνά τους από τη μία και από την άλλη διμοιρίες ματ γύρω γύρω και ασφαλίτες είχαν στήσει την τέλεια παγίδα. Ο σεξιστικός οχετός που εκστόμιζαν, οι απειλές, οι παρενοχλήσεις, οι τσαμπουκάδες, οι απειλές για μηνύσεις θα ήταν η αιτία να απαντήσουμε επιθετικά και να μας σπάσουν. Παράλληλα μέσα στο μαγαζί κάποιοι από τους 7 που δούλευαν δέχονταν συνεχώς βρισιές και απειλές. Οι εντολές ήταν σαφείς, μόλις γινόταν το παραμικρό οι μπάτσοι θα προχωρούσαν σε συλλήψεις μαζί με το απαραίτητο ξύλο. Κάπου εκεί το πράμα θα έληγε. Μη απαντώντας στις προκλήσεις και φωνάζοντας συνεχώς συνθήματα η ένταση εκτονώθηκε, το θήραμα δεν τσίμπησε, το «τέλειο» σχέδιο απέτυχε.
Το επόμενο πρωί η εργοδοσία κάλεσε τους 7 για διαπραγματεύσεις. Στις διαπραγματεύσεις δεν δέχτηκε την παρουσία του σωματείου και του απολυμένου Β. Κ., στον οποίο δεν επέτρεψε την είσοδο στο μαγαζί. Η απάντηση που πήρε από τους 7 είναι ότι αυτοί είναι μία γροθιά και ή θα τους αντιμετωπίσει όλους μαζί ή κανέναν. Η απάντηση του εργοδότη ήταν ότι σε αυτή την περίπτωση κλείνει από σήμερα και για άγνωστο.
Την τρίτη 18/5 η εφημερίδα «μακεδονία» κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο «πως χάθηκαν 28 θέσεις εργασίας» κατηγορώντας τους απεργούς και απαλλάσσοντας την εργοδοσία. Το ίδιο απόγευμα τρία άτομα από την επιτροπή αλληλεγγύης που κολλούσαν αφίσες κοντά στο κλειστό πλέον banquet δέχθηκε επίθεση από μπράβους της εργοδοσίας με αποτέλεσμα κάποιοι να τραυματιστούν.
Οικονομικές διεκδικήσεις ως μορφή αγώνα
Οι εργατικοί αγώνες μετράνε ήδη πολλούς νεκρούς για τα εργατικά και κοινωνικά κεκτημένα (επικυρωμένα και από την αστική νομοθεσία) που μέχρι πριν λίγο καιρό θεωρούνταν δεδομένα. Επίσης θεωρούνταν αδιανόητο για το κάθε κερδολάγνο αφεντικό πως μπορεί να απλώσει το χέρι του πάνω τους (μας).
Εν μέσω κρίσης και μετά την έλευση του δντ το κεφάλαιο με την κρατική σφραγίδα εξαπολύει μια άνευ προηγουμένου επίθεση στην ίδια την εργατική τάξη, ελαστικοποιώντας τα ωράρια, απολύοντας ανεξέλεγκτα, πετσοκόβοντας μισθούς, «δώρα» και δυσχεραίνοντας τις συνθήκες εργασίας. Αυτό τον πόλεμο από τα πάνω οι καταπιεσμένοι πρέπει να τον αντιστρέψουν σε ταξικό πόλεμο από τα κάτω. Τα όπλα μας πολλά και η δύναμη του οπλοστασίου μας η πολυμορφία του.
Αναγνωρίζουμε πως οι εργατικές διεκδικήσεις αποτελούν ένα πεδίο ανάπτυξης της ταξικής συνείδησης καθώς και συντροφικών-αλληλέγγυων σχέσεων ανάμεσα στους εργαζόμενους/ες. Μη ξεχνάμε πως η πρωτομαγιά του 1886 βασιζόταν στις αστικές διεκδικήσεις της οχτάωρης εργασίας και κατάργησης της παιδικής εργασίας. Όμως ο αγώνας δε παραμένει εδώ, συνεχίζεται ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο μέχρι την ολική κοινωνικοποίηση της παραγωγής.
Προτάγματα
Η αδυσώπητη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παραγωγή αναδιαρθρώνεται, αποξενώνει και μεγιστοποιεί τα περιθώρια του κέρδους. Οι μονάδες που συγκροτούν και αναπαράγουν τα κοινωνικά αγαθά αντιπροσωπεύονται από την εργατική μάζα που στις μέρες μας «χρονο-δουλεύεται» από τα χαλασμένα ρολόγια των τρομο-κρατών.
Σε μια περίοδο κρίσης του συστήματος της καπιταλιστικής παραγωγής που στηρίζεται στον ανταγωνισμό σώματος και πνεύματος με κοινό παρανομαστή την κατοχή των μέσων παραγωγής τα περιθώρια της ανέλιξης του καπιταλιστικού προτύπου κοινωνικής κινητικότητας αμφισβητούνται άμεσα.
Η εργατική και μεγάλο μέρος της μικροαστικής τάξης ενοποιούνται αντιλαμβανόμενοι ότι τα προνόμια και μέρος των οραμάτων τους για μια αέναη συνέχιση της κατανάλωσης είναι πλέον μετέωρα.
Μέσα στην προκαθορισμένη αυτή πραγματικότητα της απομόνωσης του εργάτη σε προσωπικές διεκδικήσεις για καλυτέρευση των εργασιακών συνθηκών του, που δεν οδηγεί πουθενά, ήρθε ο αγώνας των εργαζομένων του banquet να μας θυμίσει ότι η συλλογικοποιημένη αντίσταση στην εργοδοτική αυθαιρεσία μπορεί και πρέπει να έχει αποτελέσματα.
Ο αγώνας των εργαζομένων του συγκεκριμένου εστιατορίου εκτός από την κινητοποίηση που μπόρεσε να προκαλέσει σε μερίδα πολιτικοποιημένου χώρου της πόλης, είχε και σαν αποτέλεσμα την όξυνση της αντιπαράθεσης μεταξύ αφεντικού και αγωνιζόμενων εργατών που κατέληξε σε παύση των εργασιών του εν λόγω εργασιακού κάτεργου. Η μορφή αυτή δράσης που απαιτεί τα εργασιακά κεκτημένα, κερδισμένα χρόνια τώρα με πολλούς αγώνες και κηλίδες αίματος από τους αγωνιστές-στριες (που στη παρούσα φάση αμφισβητούνται έμπρακτα), έχει σαν σκοπό την συνειδητοποίηση, την εγρήγορση αλλά και τη συμμετοχή και άλλων που βρίσκονται στην ίδια ή παρεμφερή κατάσταση.
Κλιμάκωση του πολιτικού αγώνα
Ξεκινώντας από τον αγώνα του banquet σαν πρότυπο αλλά και μοντέλο συλλογικοποίησης και εργατικής διεκδίκησης ο τρόπος δράσης και τα προτάγματα των εργαζομένων πρέπει να γενικευτούν και σε άλλες μονάδες παραγωγής. Ο αγώνας του banquet επιβάλλεται να διαδoθεί.
Μιλώντας για συνδικαλισμό σε προ κρίσης εποχή τα αντανακλαστικά των εργατών ήταν αδρανή, μιας και ευελπιστούσαν σε καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας. Τώρα όμως που ήρθε η ώρα της απόγνωσης και της αμφισβήτησης τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Σε εμάς τους από τα κάτω με ταξική συνείδηση, αναλογεί μερίδιο ευθύνης για το χαρακτήρα των εργατικών αγώνων από εδώ και πέρα.
Ο χαρακτήρας μπορεί να δομηθεί στους εξής άξονες: διάδοση, διεύρυνση, αυτοοργάνωση-κολεκτιβοποίηση.
1. Διάδοση πολιτικού λόγου και πρακτικής σε ευρύτερους κύκλους εργατών κυρίως στον κλάδο του επισιτισμού αλλά και σε μεγαλύτερα κομμάτια επισφαλών εργατών-τριών.
2. Διεύρυνση μεθόδων συλλογικοποίησης σε σωματεία ενεργά, μαχητικά, ανοιχτά και προσβάσιμα που λειτουργούν με συμμετοχικές διαδικασίες προς την κατεύθυνση της όξυνσης του κοινωνικού-ταξικού ανταγωνισμού και της έμπρακτης αλληλεγγύης σε άλλα αγωνιζόμενα κομμάτια.
3. Η συνέχιση του αγώνα ειδικά αλλά και γενικά θα πρέπει για εμάς να κινηθεί προς την κατεύθυνση της αντίθεσης με την κυρίαρχη μορφή εκμετάλλευσης μέσω της πρότυπης κολλεκτιβοποίησης από τα αγωνιζόμενα υποκείμενα. Στο πλαίσιο ενός διαφορετικού μοντέλου οργάνωσης της εργασίας και για την δημιουργία ενός σημείου αναφοράς και συσπείρωσης αγωνιζόμενων, προτείνουμε την σύσταση μιας κολλεκτίβας με οριζόντιες δομές και πολιτικά προτάγματα για την γενίκευση του εγχειρήματος. Με την προοπτική αυτή και παρ’ όλες τις δυσκολίες που θα προκύψουν σε ένα δεδομένο περιβάλλον ανταγωνισμού της αγοράς, τα οφέλη που θα αποκομίσουν τα εμπλεκόμενα υποκείμενα (όσον αφορά την άμεση επιβίωση των ίδιων και των οικογενειών τους), θα είναι πολλαπλάσια αν σκεφτούμε ότι οι ίδιοι θα έχουν πάρει στα χέρια τους τη διαχείριση του χρόνου και της εργασίας τους. Ταυτόχρονα, ένα τέτοιο εγχείρημα θα αποτελέσει μοντέλο ελπιδοφόρων μορφών οργάνωσης.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον δίκαιο αγώνα με την μορφή που ως τώρα έχει πάρει, δηλαδή αυτήν της νομικής διεκδίκησης των εργασιακών κεκτημένων και συμβάλλουμε σε αυτόν. Προτείνουμε παρ’ όλα αυτά την ριζική αναθεώρηση των σχέσεων εργασίας με την κολεκτιβοποίηση της παραγωγής μέσα από μια υπέρβαση των νόμιμων και νομικών διεκδικήσεων στα πλαίσια του επαναστατικού συνδικαλισμού. Ένα τέτοιο βήμα κρίνεται εξαιρετικά κρίσιμο στην δεδομένη ιστορική στιγμή.
Σχόλια