Κανένας Δεκέμβρης δεν τέλειωσε ποτέ
«[…] Σάπιο η φωνή του αίματος
το κληρονομικό δίκαιο το κρατάει
την ώρα που θα πέφτει το τελευταίο καδρόνι
πέρα μακριά ανεμίζουν πουλιά
βάλε τα χέρια στις άδειες τσέπες σου
άνοιξε βήμα μη νοιαστείς για την ώρα
άνοιξε το στόμα σου ξύπνα τους ένοικους της γης
βάλε λόγια και δική σου μουσική
ξελαρυγγιάσου με την αγριοφωνάρα σου
– Η ζωή –
δεν είναι ένα κλειστό ταξίδι
που ήταν
α-α-αταξίδευτο.»
Κατερίνα Γώγου - Ιδιώνυμο (1980)
Στις 6 Δεκεμβρίου 2008 πέφτει νεκρός ο 15χρονος αναρχικός μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος από το όπλο του ειδικού φρουρού Ε. Κορκονέα στα Εξάρχεια. Η πράξη αυτή αποτέλεσε το απόγειο της γενικότερης πολιτικής του κράτους να καταστείλει κάθε φωνή αντίστασης στους αγώνες του κοινωνικού και ταξικού κινήματος εκείνης της περιόδου, να επιτεθεί με όλα του τα μέσα σε όσους δεν έσκυψαν κεφάλι και επέλεξαν να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους. Η νύχτα αυτή βάφτηκε με αίμα, και το αίμα μετατράπηκε σε φωτιά. Η εξέγερση που ακολούθησε σε πανελλαδικό επίπεδο ανέδειξε τη συλλογική δύναμη που υπάρχει εντός των καταπιεσμένων κλονίζοντας την κρατική κυριαρχία και την εξουσία.
Δεκαεπτά Δεκέμβρηδες μετά, το τέρας της κυριαρχίας εξακολουθεί να υποβαθμίζει τις ζωές μας. Η εγκληματική συμμορία της ΕΛΑΣ, σε άριστη συνεργασία με την αστική δικαιοσύνη, συνεχίζει να δολοφονεί· τον 18χρονο Ν. Σαμπάνη, τον 16χρονο Κ. Φραγκούλη, τον 17χρονο Χ. Μιχαλόπουλο, βασανίζει τον Βασίλη Μάγγο και επισφραγίζει τον θάνατό του, ξυλοκοπεί μέχρι θανάτου τον Κώστα Μανιουδάκη στην Κρήτη, ενώ έχει κάνει το ίδιο λίγα χρόνια νωρίτερα στην Ομόνοια με την υπόθεση του Ζακ Κωστόπουλου, και αφήνει την Κυριακή Γρίβα στα χέρια του κακοποιητή της ο οποίος εν τέλει τη δολοφονεί λίγα μέτρα έξω από το Α.Τ., γιατί «το περιπολικό δεν είναι ταξί». Συγκαλύπτει (παιδο)βιαστές, γυναικοκτόνους και αποφεύγει να διαχειριστεί τα πρόσφατα γεγονότα στα Βορίζια της Κρήτης όπου εξεράγει βόμβα σε κατοικία, με την εμπλοκή των μπάτσων να έρχεται ύστερα από μια καταιγίδα 2000 σφαιρών που αφήνει πίσω 2 θύματα.
Είναι το σύστημα που φυλακίζει αγωνιστές με στημένα κατηγορητήρια για δήθεν αποτυπώματα σε σακούλες, όπως τους Α.Κ. και Νίκο Ρωμανό οι οποίοι βρίσκονται εδώ και έναν χρόνο προφυλακισμένοι στις φυλακές Κορυδαλλού για την υπόθεση των Αμπελοκήπων, μαζί με τις αναρχικές Μαριάννα Μ. και Δήμητρα Ζ, και τον αναρχικό Δημήτρη. Είναι τα ίδια καθάρματα, τα οποία λειτουργώντας σαν τα υπάκουα σκυλιά κράτους και αφεντικών εξαπολύουν συστηματικά επιθέσεις σε όσους αντιστέκονται στη θανατοπολιτκή της κυριαρχίας, διώκουν φοιτήτριες, συνδικαλιστές, το αναρχικό κίνημα και τις δομές του, τους εξεγερμένους που παλεύουν με το τέρας, όπως τις καταληψίες της Ματρόζου 45 που καταδικάστηκαν σε φυλάκιση ύστερα από τη μαχητική υπεράσπιση της κατάληψής τους κατά την εκκένωση της Κοινότητας Καταλήψεων Κουκακίου και αναμένουν το εφετείο. Δε ξεχνάμε και τα γεγονότα της 6ης Δεκέμβρη πέρσι, όταν στην προγραμματισμένη διαδήλωση στη Θεσσαλονίκη πραγματοποίησαν 112 συλλήψεις με κατηγορία τη διατάραξη κοινής ειρήνης, αποσκοπώντας να τρομοκρατήσουν και να αποθαρρύνουν τον κόσμο που αρνείται να συμμορφωθεί, όπως και το όργιο καταστολής που έχει ξεσπάσει στην Αθήνα στις τελευταίες πορείες για την Παλαιστίνη και για την ημέρα μνήμης του αναρχικού Κ. Ξυμητήρη, ο οποίος σκοτώθηκε στις 31/10 ύστερα από έκρηξη σε διαμέρισμα στους Αμπελόκηπους, όπου η αστυνομία χτύπησε τις πορείες με περίσσιο μένος τραυματίζοντας διαδηλωτές και πραγματοποίησε δεκάδες συλλήψεις.
Η επίθεση που δέχεται η τάξη μας σε όλες τις πτυχές της ζωής είναι εμφανής και εντεινόμενη, η φτώχεια κατακλύζει αναρίθμητα νοικοκυριά, τα είδη πρώτης ανάγκης έρχονται σε τιμές πολυτελείας, ο μισθός φεύγει εξ ολοκλήρου στο νοίκι, τις πληρωμές λογαριασμών και το σούπερ μάρκετ ωθώντας μας σε έναν αέναο κύκλο όπου ζούμε για να δουλεύουμε και δουλεύουμε για να επιβιώσουμε. Τα αντεργατικά νομοσχέδια με τελευταίο τη νομιμοποίηση του 13ωρου εξασφαλίζουν ένα καθεστώς δουλείας από το οποίο φυσικά επωφελούνται μόνο τα αφεντικά. Ο κατακερματισμός της δημόσιας δωρεάν παιδείας με την αναθεώρηση του άρθρου 16 που αφορά στην εξίσωση των πτυχίων των δημόσιων πανεπιστημίων με αυτό των ιδιωτικών και την ίδρυση μη-κρατικών Πανεπιστημίων, η οποία ήρθε παρά τους πολύμηνους αγώνες φοιτητών και εκπαιδευτικών, με καταλήψεις διαρκείας ύστερα από αποφάσεις γενικών συνελεύσεων στους φοιτητικούς συλλόγους, προσθέτει επιπλέον ταξικούς φραγμούς στο δικαίωμα της μόρφωσης, και με την γενικότερη πολιτική αποστείρωσης των πανεπιστημίων με εντολή του κράτους και τις ευχές πρυτάνεων βλέπουμε τους άλλοτε ολοζώντανους χώρους του κάμπους να ερημώνουν, τα στέκια και τις καταλήψεις μας να εκκενώνονται το ένα μετά το άλλο (αυτόνομο στέκι Ξάνθης, ΑΚΙ, Primavera κ.α.), καθώς επίσης τις αποφάσεις συλλόγων για καταλήψεις τμημάτων να αμφισβητούνται και να καταστέλονται από κράτος και πρυτανεία με τελευταίο παράδειγμα την εκκένωση της Σχολής Αρχιτεκτόνων στο ΕΜΠ ύστερα από καταγγελία του γνωστού σκουπιδιού πρύτανη Χατζηγεωργίου, με 15 φοιτητές να συλλαμβάνονται και να καλούνται σε πειθαρχικό για να αποφασιστεί το ενδεχόμενο διαγραφής τους από τη σχολή τους. Δε γίνεται να μην αναφέρουμε το παράδειγμα του αναρχικού φοιτητή Ζ.Μ. ο οποίος καταδικάστηκε σε 14 μήνες φυλάκιση χωρίς αναστολή (αναστολή μέχρι το εφετείο) για ένα σύνθημα σε τοίχο του ΕΜΠ σε αλληλεγγύη με τον Παλαιστινιακό λαό, ο οποίος εδώ και 2 χρόνια γενοκτονείται από το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ με την συνεργασία του ελληνικού κράτους. Μέσα από την αποστείρωση των πανεπιστημιών το κράτος στοχεύει στην ακόμα μεγαλύτερη αποπολιτικοποίηση των φοιτητών και αποστροφή τους από τις αγωνιστικές και συλλογικές διαδικασίες, για να αποτελέσουν απλά τα υπάκουα γρανάζια σε μια καλοκουρδισμένη μηχανή όταν βγουν στην αγορά εργασίας και να καλλιεργήσουν μόνο τις απαραίτητες τεχνικές ικανότητες που έχει ανάγκη ο καπιταλισμός, μαζί με ένα ανταγωνιστικό και ατομικιστικό πνεύμα.
Η φωτιά του Δεκέμβρη του 2008 καίει ακόμα, το απέδειξαν οι μεγαλειώδεις πορείες για το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών όπου εκατομμύρια ανθρώπων κατέλαβαν τους δρόμους, αυθόρμητα και ακηδεμόνευτα, μακριά από κομματικές ηγεμονεύσεις. Η εξέγερση του 2008 έδειξε ότι η αντίσταση των καταπιεσμένων κομματιών της κοινωνίας που αγωνίζονται ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο και η διάλυση της άρχουσας παντοδυναμίας, έστω και αν αυτό συνέβη για λίγο, είναι εφικτά. Έδειξε επίσης και τα όρια του αυθόρμητου και επεσήμανε την ανάγκη οργάνωσης και συλλογικοποίησης των από τα κάτω σε όλα τα κοινωνικά πεδία, την διάχυση του αναρχικού λόγου με μια επαναστατική πρόταση που θα είναι ικανή να οδηγήσει στην αυτοοργάνωση των ζωών μας, τη χειραφέτηση και την ελευθερία. Ενάντια στην ολοένα και εντεινόμενη καταστολή και τη γενικότερη θανατοπολιτική είναι παραπάνω από σημαντική και μια ενότητα στον δρόμο. Για να γκρεμίσουμε το σάπιο εξουσιαστικό σύστημα που σπέρνει βία και θάνατο, για να δημιουργήσουμε από τα συντρίμμια του μια κοινωνία ελεύθερη. Αγώνας για την Κοινωνική Επανάσταση, για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό.
ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ - ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ
Σ’ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, Σ’ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ - ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΟΠΙΑ
ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
*Διαδηλώνουμε σε κοινό μπλοκ με τους συντρόφους και τις συντρόφισσες από την Οριζόντια Κίνηση - για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό, την Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης και την Αναρχική Ομάδα Πυρανθός
Libertatia, συλλογικότητα για τον ελευθεριακό κομμουνισμό
Σχόλια