Μετάφραση της βιογραφίας του Οκτάβιο Αλμπερόλα Σουρινάκ, του ισπανού αναρχικού αγωνιστή που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή

 Μεταφράσεις -Βιογραφία του Οκτάβιο Αλμπερόλα Σουρινάκ (1928-2025).

Τιμή στον αναρχικό Ισπανό αγωνιστή, ο οποίος έφυγε πρόσφατα από τη ζωή.

Ο Οκτάβιο Αλμπερόλα Σουρινάκ, που πέθανε την περασμένη βδομάδα στη νότια Γαλλία, ήταν γιος ρασιοναλιστών δασκάλων και ελευθεριακών αγωνιστών. Ο πατέρας του, ο Χοσέ Αλμπερόλα Ναβάρο (José Alberola Navarro), υπήρξε σύμβουλος στον τομέα της εκπαίδευσης στο Συμβούλιο της Αραγονίας κατά τη διάρκεια της Ισπανικής Επανάστασης του 1936-1937, ενώ η μητέρα του, η Κάρμεν Σουρινάκ (Carmen Suriñach), ήταν δασκάλα από το Ούλοτ, μια μικρή πόλη της Καταλονίας.

Η οικογένειά του βρέθηκε εξόριστη στο Μεξικό το 1939. Ο Αλμπερόλα σπούδασε εκεί πολιτικός μηχανικός στην Πόλη του Μεξικού και έγινε μια σημαντική φιγούρα στους κόλπους των Ελευθεριακών Νεολαίων (JJLL). Συνελήφθη το 1946, ενώ είχε βοηθήσει στη δημιουργία του μεξικανικού τμήματος των Ελευθεριακών Νεολαίων, του ενημερωτικού τμήματος της οργάνωσης, καθώς και της Ισπανικής Αντιφρανκικής Νεολαίας.

Μέχρι το 1957 οργάνωνε συγκεντρώσεις στο Μεξικό και έχτιζε δίκτυο επαφών με την Ευρώπη. Συμμετείχε στο «Ισπανικό Κίνημα 59» (ME/59) (ΣτΜ: κίνηση υποστήριξης στο Μεξικό τόσο της αντιφρανκικής αντίστασης όσο και της κουβανικής επανάστασης) προετοιμάζοντας αντάρτικες ενέργειες μαζί με τον Χουάν Γκαρσία Ολιβέρ. Υποστήριξε επίσης το «Κίνημα της 26ης Ιούλη» της Κούβας, συνδράμοντας στον αντάρτικο αγώνα των αδερφών Κάστρο ενάντια στο καθεστώς Μπατίστα, με βοήθεια από την αναρχική διασπορά του Μεξικού. Ακολούθησε η διάψευση των προσδοκιών, όταν το νέο κουβανικό καθεστώς ευθυγραμμίστηκε με τα σοβιετικά συμφέροντα, εγκαταλείποντας τις υποσχέσεις περί υποστήριξης της απελευθέρωσης της Ιβηρικής.

Το 1960 έγινε Γραμματέας Υπεράσπισης της Εθνικής Συνομοσπονδίας Εργασίας (CNT) στις Αμερικές και εκπροσώπησε τη μεξικανική CNT στο Συνέδριο της Λιμόζ το 1961, όταν και σχηματίστηκε η παράνομη Εσωτερική Υπεράσπιση (Defensa Interior, DI), προκειμένου να παλέψει ενάντια στο καθεστώς Φράνκο. Το μαχητικό τμήμα της DI οργάνωσε αρκετές αποτυχημένες απόπειρες δολοφονίας του Φράνκο. Από το 1962 μέχρι το 1965 ο Αλμπερόλα έδρασε παράνομα στη Γαλλία μαζί με τον Γκαρσία Ολιβέρ και τον Σιπριάνο Μέρα (Cipriano Mera).

Από το 1965 και στο εξής ο Αλμπερόλα θα συνδεόταν με πολυάριθμες αντιφρανκικές ενέργειες. Υποστήριξε τις δράσεις άμεσης προπαγάνδας χωρίς απώλειες, ερχόμενος δημόσια σε σύγκρουση με τον Γκαστόν Λεβάλ (Gaston Leval) πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα. Το 1966 διαφώνησε με το κίνημα των πέντε σημείων το οποίο αποδυνάμωσε τη CNT και προώθησε τη δημιουργία αυτόνομων αναρχικών ομάδων, κατά κύριο λόγο στην Καταλονία, την Αραγονία, την Ανδαλουσία και τη Μαδρίτη.

Εκείνη τη χρονιά εντάχθηκε στην Ιβηρική Ομοσπονδία των Ελευθεριακών Νεολαίων (FIJL) και στο περιοδικό Presencia, ενώ ήταν επίσης μέλος της ομάδας δράσης «Πρωτομαγιά», υπεύθυνος για ενέργειες εναντίον υψηλά ιστάμενων προσώπων, όπως ήταν η απαγωγή του πρέσβη του Φράνκο στο Βατικανό που έγινε στη Ρώμη (Απρίλιος 1966) και η απόπειρα απαγωγής του απεσταλμένου της Ισπανίας στην ΕΟΚ που έγινε στο Βέλγιο (1968). Συνελήφθη στο Βέλγιο το 1968 και πέρασε πέντε μήνες στη φυλακή.

Στα μέσα της δεκαετίας του ‘70 ο Αλμπερόλα δούλεψε ως δάσκαλος στη Λιέγη, ενώ επέστρεψε στη Γαλλία το 1974. Συνελήφθη στην Αβινιόν και φυλακίστηκε για εννιά μήνες για τον ρόλο που είχε στην απαγωγή του Ισπανού τραπεζίτη Μπαλτάσαρ Σουάρες (Baltasar Suárez) καθώς και για τη συμμετοχή του στις GARI (Διεθνιστικές Επαναστατικές Ομάδες Δράσεις).

Από το 1975 μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1994 εργάστηκε ως γραφίστας σε εφημερίδες κι έμεινε στο Περπινιάν, δίνοντας ομιλίες σε όλη την Ισπανία και συνεχίζοντας να γράφει. Αρθρογραφούσε στα έντυπα τόσο της CGT όσο και της CNT, μένοντας μακριά από σεχταριστικές διαμάχες. Συμμετείχε επίσης στην COJRA (Επιτροπή Ημερίδων Αντιεξουσιαστικού Στοχασμού) και παρουσίαζε την εκπομπή «Βήμα της Λατινικής Αμερικής» στο Radio Libertaire (1980–2000).

Τη δεκαετία του 2000 ήταν απ’ αυτούς που ξεκίνησαν τις προσπάθειες να ξανανοίξουν οι δικαστικές υποθέσεις των αναρχικών Χοακίν Ντελγκάδο (Joaquín Delgado) και Φρανσίσκο Γκρανάδο (Francisco Granado), οι οποίοι εκτελέστηκαν το 1963 (ΣτΜ: συναγωνιστές του Αλμπερόλα που συνελήφθησαν καθώς προετοίμαζαν τη δολοφονία του Φράνκο και στη συνέχεια εκτελέστηκαν), ενώ το 2003 βοήθησε στη δημιουργία των GALSIC (Ομάδες Υποστήριξης για Ελευθεριακούς και Ανεξάρτητους Συνδικαλιστές στην Κούβα).

Αρθρογράφησε σε πολυάριθμα έντυπα, όπως τα Cenit, El Viejo Topo, Tierra y Libertad, El Topo Avizor, καθώς και σε άλλα. Κάποια βιβλία του είναι Τα προβλήματα της επιστήμης: Ντετερμινισμός και Ελευθερία (1951), Ισπανικός αναρχισμός και επαναστατική δράση (1961-1974) και Η ελευθεριακή αντιπολίτευση στο καθεστώς Φράνκο (1993).

Πηγή: Freedom