25η ΝΟΕΜΒΡΗ: ΗΜΕΡΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ, ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

Η 25η Νοέμβρη έχει οριστεί από τον ΟΗΕ ως παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, τον Δεκέμβριο του 1991. Ουσιαστικά η μέρα αυτή είχε καθιερωθεί, σχεδόν μία δεκαετία πριν, από γυναικείες οργανώσεις που ήθελαν να τιμήσουν τη μνήμη των τριών αδεφών Μιραμπάλ, οι οποίες ήταν πολιτικές αγωνίστριες από τη Δομινικανή Δημοκρατία που βασανίστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν και στραγγαλίστηκαν μέχρι θανάτου, κατ’ εντολή του δικτάτορα Τρουχίλο στις 25/11/1960.

Η καθιέρωση παγκόσμιων ημερών από τους θεσμούς εις μνήμη αιματηρών αγώνων για τη γυναικεία χειραφέτηση, χρησιμοποιείται για να απονοηματοδοτεί κοινωνικές και ταξικές διεκδικήσεις. Μέρες αντίστασης και αγώνα μετατρέπονται σε καταναλωτικές φιέστες όπου η γυναίκα «γιορτάζει» και «γιορτάζεται» βάσει του παραδοσιακού-πατριαρχικού της ρόλου. Ουσιαστικά, η παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών όχι μόνο δεν αποτελεί εφαλτήριο αγώνων ενάντια στην πατριαρχία αλλά λειτουργεί ως εργαλείο αφομοίωσης και απο-ριζοσπαστικοποίησης.

Κρατικοί και διεθνείς φορείς εξουσίας εξαγγέλλουν ότι η εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών θα επέλθει μέσω της ένταξης τους με ίσους όρους στο κοινωνικό γίγνεσθαι ως συν-διαχειρίστριες της εξουσίας. Η ρητορική αυτή λειτουργεί ως μοχλός αποσυμπίεσης της έμφυλης καταπίεσης. Η έμφυλη βία ως έκδηλη αποτύπωση της πατριαρχίας δεν είναι ανεξάρτητη από το κοινωνικο-οικονομικό σύστημα στο οποίο υφίσταται. Η πατριαρχία ως σύστημα αξιών αποτελεί θεμέλιο λίθο του καπιταλισμού και έχει χρησιμοποιηθεί για την εδραίωση του και την κοινωνική αναπαραγωγή του, δεδομένου ότι η πυρηνική οικογένεια με τους παγιωμένους έμφυλους ρόλους της αποτέλεσε πρωταρχική μονάδα οργάνωσης σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Επομένως, καθίσταται τουλάχιστον υποκριτική η αναγγελία εκπροσώπων του συστήματος ότι θα «δουλέψουν σκληρά» να επιλύσουν ένα ζήτημα, το οποίο οι ίδιοι αναπαράγουν.

Είναι οι θεσμοί και οι κρατικοί μηχανισμοί που ενώ καμώνονται πως παλεύουν ενάντια στην γυναικεία καταπίεση, στην πραγματικότητα δεν έχουν κανένα σκοπό να αγωνιστούν γι’ αυτό καθώς δεν έχουν κανένα συμφέρον. Είναι οι ίδιοι θεσμοί που ενώ διαχρονικά γεννούν, καλλιεργούν και αναπαράγουν την έμφυλη καταπίεση και την εκμετάλλευση, επιχειρούν να παρουσιάζονται ως οι υπέρμαχοι της υπόθεσης της γυναικείας χειραφέτησης. Οι θεσμοί που απολύουν εγκύους, αθωώνουν βιαστές, ψηφίζουν νομοσχέδια ενάντια στις αμβλώσεις και την αυτοδιάθεση των σωμάτων των γυναικών, που κρατούν κατά χιλιάδες έγκλειστες μετανάστριες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και καταστέλλουν αγωνιζόμενες γυναίκες που δε σκύβουν το κεφάλι μπροστά στην κρατική, καπιταλιστική, πατριαρχική βαρβαρότητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι σεξιστικές και ομοφοβικές επιθέσεις, απειλές και παρενοχλήσεις που εξαπολύονται καθημερινά από τον αστυνομικό στρατό κατοχής προς γυναίκες, μαθήτριες, εργαζόμενες, σε ομοφυλόφιλους και σε όσους και όσες ζουν και αγωνίζονται στην περιοχή των Εξαρχείων. Οι ίδιοι μπάτσοι που επί ΣΥΡΙΖΑ «επιμορφώνονταν» σε θέματα φύλου, τώρα βρίζουν και χτυπούν με μένος τις αγωνίστριες που διαδήλωσαν για την αλληλεγγύη και τις καταλήψεις, φωνάζοντας «NO PASARAN!» ενάντια στην κρατική καταστολή, οι ίδιοι που βασάνιζαν αγωνιστές και αγωνίστριες στη ΓΑΔΑ το 2012, τώρα δε διστάζουν να τους ξεγυμνώνουν σε στενά και να τους βασανίσουν.

Οι πρακτικές του κρατικού μηχανισμού και των μιντιακών φερέφωνων τους μας υπενθυμίζουν καθημερινά ότι η έμφυλη βία δεν αποτελεί πρόβλημα ούτε μόνο του «παρελθόντος», ούτε ζήτημα των «υποανάπτυκτων» χωρών σύμφωνα με τη κυρίαρχη ρητορική. Η γελοιοποίηση των σεξουαλικών παρενοχλήσεων στα τηλεοπτικά πάνελ, η αντικειμενοποίηση του γυναικείου σώματος, η απόδοση ελαφρυντικών και η αθώωση βιαστών αποτελούν μία καθημερινότητα, η οποία αποκαλύπτει ότι καμία λύση δεν μπορεί να φέρει το κρατικο-καπιταλιστικό σύστημα. Αντίθετα, η κοινωνική νομιμοποίηση που λαμβάνουν μέσω τον μίντια βαθαίνει την διάχυση του ρατσιστικού και σεξιστικού λόγου και ενισχύεται ο κοινωνικός εκφασισμός με αποτέλεσμα τα φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού στις τάξεις των καταπιεσμένων να πληθαίνουν.

Αντιλαμβανόμαστε ότι η πατριαρχία ως εξουσιαστικό σύστημα και η έμφυλη βία ως απότοκό της δεν μπορεί να «εξαϋλωθεί» χωρίς την ανατροπή όλων των εξουσιαστικών συστημάτων που αγκυλώνουν τις ζωές μας, γιατί ακόμα και αν το χέρι σου δεν δένει μία βαριά αλυσίδα, δεν μπορείς να προχωρήσεις χωρίς τα υπόλοιπα μέρη του σώματος σου. Η έμφυλη βία δεν είναι διαχωρισμένη από τις υπόλοιπες καταπιέσεις που δεχόμαστε λόγω εθνικότητας, κοινωνικής τάξης, κτλ, αλλά απορρέει από τη δομή του κυρίαρχου κρατικο-καπιταλιστικού συστήματος και είναι η διαρκής υπενθύμιση ότι ανά πάσα στιγμή μπορούμε να γίνουμε αντικείμενο καταπίεσης βάσει του φύλου μας.

Οργανωνόμαστε και συλλογικοποιούμαστε ως γυναίκες ενάντια σε ό,τι μας καταπιέζει, στοχεύοντας στη διάχυση της αμφισβήτησης των ορίων που έχουν τεθεί στο ρόλο των γυναικών και των ιδεών εκείνων που αντιτίθενται στην πατριαρχία και την έμφυλη καταπίεση, ώστε να καταφέρουμε ένα ακόμη πλήγμα στον κόσμο της εξουσίας και των διαχωρισμών που έχει επιβάλλει. Ο αγώνας των γυναικών για την απελευθέρωσή τους από τα δεσμά της πατριαρχίας είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για το γκρέμισμα της κρατικής και καπιταλιστικής επιβολής. Για να γίνει ο κόσμος όπως οραματιζόμαστε, δεν μπορούν να διατηρηθούν οι υπάρχουσες πατριαρχικές δομές και για να επέλθει αυτή η αλλαγή, πρέπει να συμμετάσχουμε οι ίδιες στον αγώνα εναντίον του κόσμου της εξουσίας. Η αντιμετώπιση της έμφυλης βίας περνάει μέσα από τον αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και σε όλες τις μορφές εξουσίας. Χέρι- χέρι, η μια δίπλα στην άλλη, στον δρόμο σπάμε τον τρόμο που προσπαθεί να μας επιβάλει το κράτος και οι ένστολοι εντολοδόχοι του. Έχουμε να διατηρήσουμε αναμμένη την φλόγα της εξέγερσης που μας έδωσαν οι συντρόφισσες μας και θα το κάνουμε.

Η ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

Η ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΦΕΜΙΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΑΓΩΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία - Θεσσαλονίκη 2019