Απέναντι στη ζοφερή προοπτική της εγκαθίδρυσης του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.
Η γενικευμένη κρίση του κόσμου του κράτους και των αφεντικών οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε ένα δρόμο, αν δεν συγκροτηθεί ένα πλατύ και διεθνές μέτωπο αγώνα κι αντιστάσεων: στις εμπόλεμες κοινωνίες, στην γενίκευση και την όξυνση των γεωπολιτικών ανταγωνισμών και των πολεμικών επιχειρήσεων έως τα όρια ενός μεγάλου πολέμου και στη μονιμοποίηση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, ως σιδερένιου πλέγματος ελέγχου και καταστολής κάθε πτυχής της κοινωνικής δραστηριότητας.
Αυτή η γενικευμένη επίθεση των κυρίαρχων διεξάγεται με απώτερο στόχο τον πλήρη έλεγχο των ανθρώπινων κοινωνιών, την επιβολή της απόλυτης εξουσίας πάνω τους, τη λεηλασία του φυσικού κόσμου και των πλουτοπαραγωγικών πόρων. Από τη Συρία μέχρι τις ΗΠΑ, από την Ιστανμπούλ μέχρι τη δυτική Ευρώπη και τη νότια Αμερική, τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά έχουν βάλει στο στόχαστρο τη συντριπτική πλειοψηφία των εκμεταλλευόμενων και καταπιεζόμενων, προοικονομώντας ολοένα και περισσότερη καταστολή, λεηλασία και θάνατο.
Από την άλλη, την ίδια περίοδο, μπροστά στη διεθνή αντικοινωνική συμμαχία των παγκόσμιων ελίτ και στις εμπόλεμες κοινωνίες που προετοιμάζουν, αναδύονται οι αστείρευτες απελευθερωτικές δυνατότητες των αγώνων που ξεσπούν σε όλο τον κόσμο. Από τη Ροζάβα μέχρι την Τσιάπας, από τις φαβέλες της Βραζιλίας μέχρι τα αντιφασιστικά οδοφράγματα της Δυτικής Ευρώπης και των Βαλκανίων, η Υπόθεση της Κοινωνικής Επανάστασης είναι ακόμα ζωντανή, βάζει αναχώματα στην επίθεση του κράτους και των αφεντικών και διαμορφώνει τους όρους της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης.
Είναι αυτή η κοινωνική και ταξική αντεπίθεση που φοβίζει τους κυρίαρχους τόσο πολύ, ώστε να επιστρατεύουν ότι πιο μαύρο έχει να επιδείξει η ανθρώπινη ιστορία για να την ανακόψουν. Εξαιτίας της γενικευμένης κρίσης του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος περιορίζονται ολοένα και περισσότερο τα περιθώρια για την άντληση συναίνεσης στους κυριαρχικούς σχεδιασμούς του. Για τον λόγο αυτό, ήδη ανασύρονται από τη φαρέτρα των εξουσιαστών και έχουν αναλάβει δράση διεθνώς οι ακροδεξιές και φασιστικές εφεδρείες του, το στρατόπεδο της Αντεπανάστασης, ώστε να ανοίξει δρόμο για την υλοποίηση των στρατηγικών επιδιώξεων της Εξουσίας.
Η κρατική και καπιταλιστική αναδιάρθρωση στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, έχει τον χαρακτήρα συνολικής σαρωτικής επίθεσης απέναντι στην κοινωνία και τις αντιστάσεις της. Η όξυνση της φτώχειας και της εξαθλίωσης, η λεηλασία και καταστροφή του φυσικού κόσμου και των τοπικών κοινωνιών, ο εγκλεισμός προσφύγων και μεταναστών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης κάτω από άθλιες συνθήκες, η κρατική καταστολή, η πριμοδότηση των φασιστικών συμμοριών και η βιομηχανία διώξεων ενάντια σε όσους αγωνίζονται αποτελούν σημεία της συνολικής επίθεσης του κράτους και των αφεντικών. Οι διαχειριστικές αυταπάτες που έσπειρε τα προηγούμενα χρόνια η σοσιαλδημοκρατική εκδοχή του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, επιτέλεσαν τον ρόλο τους στο ακέραιο. Η κρατική και καπιταλιστική επίθεση συνεχίζεται, επιβάλλοντας τον μονόδρομο της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, επιχειρώντας, παράλληλα, να δώσει παράταση ζωής στο ήδη χρεοκοπημένο σύστημα, μέσω της διαμόρφωσης συνθηκών αποσύνθεσης των κοινωνικών-ταξικών αντιστάσεων, εθνικής συμφιλίωσης και διαταξικής συνεργασίας. Ταυτόχρονα, μέσα από μια ανανεωμένη ρητορική περί «εξόδου από τα μνημόνια» επιχειρείται εκ νέου η άντληση νομιμοποίησης για τους επόμενους γύρους λεηλασίας της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας που ετοιμάζονται, καλλιεργώντας για μια ακόμα φορά αυταπάτες εξωραϊσμού του συστήματος.
Με την ανακίνηση του λεγόμενου «Μακεδονικού ζητήματος», σύμφωνα με τις προσταγές της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αποδείχτηκε ως ο αποτελεσματικότερος διακινητής των επιδιώξεων της αστικής τάξης και των διεθνών οργανισμών. Ταυτόχρονα, ένα διευρυμένο κοινό συσπειρώθηκε γύρω από εθνικιστικά και μισαλλόδοξα παραληρήματα που υποκινούνται και κατευθύνονται από το βαθύ κράτος, που επιχειρεί να συγκροτήσει την φασιστική οπισθοφυλακή του συστήματος τόσο στην προοπτική κατάρρευσης της επιβεβλημένης αλλά επισφαλούς κοινωνικής ειρήνης στο εσωτερικό, όσο και κλιμάκωσης των οξυμένων ανταγωνισμών στο ρευστό γεωπολιτικό περιβάλλον των Βαλκανίων και της νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα πλήρους σήψης, είναι ζητούμενο για το σύστημα η απόσπαση της κοινωνικής συναίνεσης στους σχεδιασμούς του. Όμως, η κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα δεν επιδέχεται εκλογικές «λύσεις» ούτε σηκώνει άλλες συναινέσεις. Για τις εκμεταλλευόμενες μάζες, οι κάλπες που επίκειται να στηθούν το επόμενο διάστημα δεν έχουν τίποτα να υποσχεθούν παρά μόνο μεγαλύτερη όξυνση των συνθηκών σκλαβιάς μέσα από την ισχυροποίηση που θα επιφέρει για το καθεστώς η εκ νέου νομιμοποίηση της πολιτικής του εκπροσώπησης.
Από τη μια, η συνέχιση της υπάρχουσας διαχείρισης θα σημάνει ακόμα μεγαλύτερη απονεύρωση για τις κοινωνικές-ταξικές αντιστάσεις και κινηματικό αφοπλισμό, σε μια περίοδο όπου η ανάκαμψη και η διεύρυνση των συλλογικών αγώνων της κοινωνίας -και ειδικά όσων ξεσπούν από τα κάτω- είναι διαρκές διακύβευμα, ώστε να μπει φραγμός στην επέλαση κράτους-κεφαλαίου-φασιστών. Από την άλλη, η επαναφορά στη νεοφιλελεύθερη εκδοχή θα δώσει το έναυσμα για την κήρυξη ενός νέου γύρου πολέμου σε όσους σήμερα βρίσκονται στο στόχαστρο του πολιτικο-οικονομικού συστήματος. Στους φτωχούς, τους παρίες, τους αγωνιζόμενους. Προφανής στόχος είναι η καθυπόταξη τους ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την απρόσκοπτη επιβολή των σχεδίων των πολιτικο-οικονομικών ελίτ που θέλουν να επιβάλλουν κοινωνικά συνθήκες στρατοπέδων εργασίας.
Ανεξάρτητα από το ποιο τελικά θα είναι το εκλογικό αποτέλεσμα, είναι βέβαιο ότι η επόμενη μέρα θα αποτελέσει το ξεκίνημα ενός νέου σφοδρού γύρου καταστολής των κοινωνικών και ταξικών κινημάτων, και ιδιαίτερα του αναρχικού – αντιεξουσιαστικού, απέναντι στο οποίο προετοιμάζεται εδώ και χρόνια μια σαρωτική κατασταλτική επίθεση που θα αποσκοπεί όχι απλώς στον περιορισμό του, αλλά στην ολοκληρωτική του εξόντωση. Η πολιτική παρουσία και δράση των αναρχικών όλα τα προηγούμενα χρόνια, το πρόταγμα της αυτοοργανωμένης και από τα κάτω αντίστασης, το όραμα της Κοινωνικής Επανάστασης, ως της μόνης ρεαλιστικής εναλλακτικής επιλογής για την κοινωνία μπροστά στο δήθεν αναπόδραστο της κρατικής και καπιταλιστικής σήψης, στο σκοτάδι του φασισμού και στα αδιέξοδα των ρεφορμιστικών αυταπατών, τους καθιστούν πραγματικό κίνδυνο για τους εξουσιαστές και γι’ αυτό βρίσκονται στην προμετωπίδα της κατασταλτικής στρατηγικής τους.
Ελευθεριακό Φεστιβάλ διεθνιστικής, κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης στην Αθήνα, 4-5-6 Ιούλη 2019.
Απέναντι στη ζοφερή προοπτική του Σύγχρονου Ολοκληρωτισμού, ξεπροβάλλουν ως μοναδική ελπίδα οι κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, οι αγώνες των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο για την αποτίναξη της κρατικής καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Μέσα σε αυτούς τους αγώνες, οι αναρχικοί ζούμε και αναπνέουμε. Η οργανωμένη πολιτική παρουσία και δράση μας στα υπαρκτά μέτωπα αγώνα και η συγκρότηση νέων, θέλουμε να είναι η γέφυρα ανάμεσα στις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες και διαθέσεις και την αναρχική κοσμοθεωρία και πρακτική, ώστε οι αντιστάσεις να γίνουν εφαλτήρια της κοινωνικής και ταξικής χειραφέτησης.
Η διοργάνωση του 2ου Ελευθεριακού Φεστιβάλ από την ΑΠΟ-ΟΣ έχει ως στόχο τη δημιουργία ενός δημόσιου και ανοιχτού πολιτικού και πολιτισμικού χώρου συνάντησης, επικοινωνίας και ζύμωσης μεταξύ των κοινωνικών και ταξικών αγώνων που αναπτύσσονται από τα κάτω και της παρέμβασης των αναρχικών και ελευθεριακών προταγμάτων μέσα σε αυτούς.
Οι θεματικές πάνω στις οποίες θα κινηθούν οι πολιτικές εκδηλώσεις και παρουσιάσεις του φεστιβάλ έχουν να κάνουν με όλο το εύρος του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού, από τους αγώνες διεθνιστικής αλληλεγγύης ενάντια στον πόλεμο, τον εθνικισμό και τον φασισμό, την υπεράσπιση των κατειλημμένων και αυτοοργανωμένων χώρων ζωής και αντίστασης, ως σημεία αναφοράς του αγώνα για την Κοινωνική Επανάσταση και τους αγώνες ενάντια στην πατριαρχία και την έμφυλη βία μέχρι τις αντιστάσεις στην κρατική καταστολή, το Καθεστώς Έκτακτης Ανάγκης. Από τους αγώνες υπεράσπισης του φυσικού κόσμου και των τοπικών κοινωνιών απέναντι στη λεηλασία και την καταστροφή τους μέχρι τις μαχητικές κινητοποιήσεις ενάντια στις ναρκομαφίες και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Ταυτόχρονα, στοχεύουμε στη δημιουργία ενός χώρου όπου όσο το δυνατόν περισσότεροι θα μπορούν να έρθουν σε επαφή με τον αγώνα των αναρχικών για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας μέσα από συζητήσεις και ενημερώσεις, από βιβλιοπαρουσιάσεις, από εκθέσεις φωτογραφίας και ντοκουμέντων, από θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες.
Έτσι, θα έχουμε την ευκαιρία να δημιουργήσουμε ένα ακόμα έδαφος όπου θα αναδειχθούν αντιλήψεις, πρακτικές, προτάσεις, θέσεις και αγώνες των αναρχικών πάνω σε μια σειρά από ζητήματα που διατρέχουν την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα της εποχής μας. Ένα δημόσιο πεδίο διαλόγου όπου θα έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε και να παρουσιάσουμε εμπειρίες αγώνα και πολιτικά συμπεράσματα από αντιστάσεις που ξεσπούν τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, πολύ μακριά η μία από την άλλη, αλλά αποτελούν κοινά μέτωπα αγώνα απέναντι σε κοινούς εχθρούς, με κοινή προοπτική την κοινωνική απελευθέρωση.
Απέναντι στη βαρβαρότητα του πολέμου και του σύγχρονου ολοκληρωτισμού που εκδηλώνεται σε παγκόσμιο επίπεδο, ως αναρχικοί, έχουμε να προτάξουμε τα όπλα της κοινωνικής, ταξικής και διεθνιστικής αλληλεγγύης αναγνωρίζοντας πως στις μέρες μας είναι επιτακτικότερη από ποτέ η σύνδεση των αγωνιζόμενων διεθνώς και ο κοινός αγώνας ενάντια στην κοινή επίθεση που δεχόμαστε. Σε κάθε ανοιχτό μέτωπο του κοινωνικού και ταξικού αγώνα, όπου εκδηλώνεται η επιθετικότητα του κράτους και του κεφαλαίου, επιχειρώντας την ριζοσπαστικοποίηση των αγώνων μέσα από την σύνδεσή τους με το καθολικό κοινωνικό όραμα της κοινωνικής και ταξικής χειραφέτησης, προτάσσοντας τη μόνη ρεαλιστική διέξοδο που έχουν οι καταπιεσμένοι, την οργάνωση του αγώνα για την κοινωνική επανάσταση, την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ!
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση | Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
apo.squathost.com _ anpolorg@gmail.com