H κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα εντείνει με γοργούς ρυθμούς
τις συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης στους από τα κάτω. Μπορούμε να
βρούμε το νήμα που ενώνει τις πολιτικές διαχείρισης των ζωών μας με την
ταυτόχρονη υποτίμησή τους και την καταστολή που δέχονται αγωνιζόμενα
κομμάτια της κοινωνίας που προσπαθούν να δημιουργήσουν ρήγματα στο
υπάρχον χρεοκοπημένο σύστημα κράτους και αφεντικών.
Το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης και το εμπόριο ελπίδας από τους σημερινούς διαχειριστές της εξουσίας ανοίγει δρόμο από την μια στην όλο και μεγαλύτερη υποτίμηση της ζωής των από τα κάτω μέσα από συνθήκες που διαγράφουν μια ζοφερή πραγματικότητα. Από την άλλη στην συνειδητοποίηση κομματιών της κοινωνίας πως η διαμεσολάβηση και η ανάθεση πλέον δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα άλλο πέρα από την επίταση της εκμετάλλευσης πάνω στις ζωές των καταπιεσμένων.
Το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης και το εμπόριο ελπίδας από τους σημερινούς διαχειριστές της εξουσίας ανοίγει δρόμο από την μια στην όλο και μεγαλύτερη υποτίμηση της ζωής των από τα κάτω μέσα από συνθήκες που διαγράφουν μια ζοφερή πραγματικότητα. Από την άλλη στην συνειδητοποίηση κομματιών της κοινωνίας πως η διαμεσολάβηση και η ανάθεση πλέον δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα άλλο πέρα από την επίταση της εκμετάλλευσης πάνω στις ζωές των καταπιεσμένων.
Η πολιτική διαχείρισης του
ΣΥΡΙΖΑ αφενός προσπαθεί να δημιουργήσει όρους κοινωνικής ειρήνευσης και
ταξικής συνεργασίας και αφετέρου να καταστείλει φωνές αντίστασης που
αρθρώνονται ενάντια στο υπάρχον σύστημα. Η επιβολή ολοένα και
σκληρότερων οικονομικών μέτρων, η προσπάθεια εγκαθίδρυσης ενός
εργασιακού μεσαίωνα, η καταστολή κοινωνικών και ταξικών αγώνων, η
πριμοδότηση των φασιστών μέσω της νομιμοποίησής τους, η πολιτική
μετάβαση από την ενσωμάτωση στην καταστολή, η αλλαγή θέσης στον
παγκόσμιο χάρτη σε συνάρτηση με τον πόλεμο, σκιαγραφούν και συμπληρώνουν
το παζλ της καθημερινότητας, τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.
Η
κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, οι «λευκές νύχτες», οι «μαύρες
παρασκευές», η επίθεση των ΜΑΤ στο υπ. Παιδείας σε φοιτητές, οι
πλειστηριασμοί α’ κατοικίας, η εργοδοτική αυθαιρεσία με τρανταχτό
παράδειγμα τα public που αρνούνται να αποδώσουν το ποσό που έχει
επιδικαστεί στους απολυμένους της εταιρίας και το πρόσφατο παράδειγμα
καταχρηστικής και εκδικητικής απόλυσης στο aromalab στο Ωραιόκαστρο
Θεσσαλονίκης, ο δεύτερος μέσα σε λίγους μήνες θάνατος εργαζόμενου στην
καθαριότητα στον δήμο Ζωγράφου είναι μερικά από τα παραδείγματα
διαχείρισης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Παράλληλα, η πολιτική
διαχείριση ελέγχου και καταστολής της κυβέρνησης επεκτείνεται σε όλο το
φάσμα της κοινωνίας, με χαρακτηριστικά παραδείγματα: το ξεροκόμματο του
κοινωνικού μερίσματος, η εισαγωγή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου στα ΜΜΜ
που επιτάσσει τον έλεγχο, εξαιρεί κοινωνικά κομμάτια και αισχροκερδεί σε
βάρος μας, η στοχοποίηση δομών του κοινωνικού και ταξικού αγώνα, των
αυτοοργανομένων δομών με πρόσφατο παράδειγμα την επίδοση κλήσεων σε 16
άτομα για την κατάληψη Mundo Nuevo στην Θεσσαλονίκη από τους μπάτσους,, η
προφυλάκιση 9 Κούρδων και Τούρκων πολιτικών προσφύγων, οι άθλιες
συνθήκες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι διώξεις μεταναστών στην
Μόρια, η εγκατάσταση πυρηνικών στον Άραξο, τα κρατικά και καπιταλιστικά
εγκλήματα στον Σαρωνικό, την Χαλκιδική και τον Αχελώο.
Οι
εργατικοί αγώνες και διεκδικήσεις έρχονται αντιμέτωποι με την κρατική
καταστολή ήδη από την πρώτη στιγμή που εκφράζονται και βλέπουμε μια
προσπάθεια της κυβέρνησης (και σε νομοθετικό επίπεδο και σε
κατασταλτικό) να ποινικοποιήσει τον συνδικαλισμό. Από τις συλλήψεις στα
Market In στα Ιωάννινα και τις διώξεις μελών του ΣΣΜ στην Αθήνα, από τις
προληπτικές προσαγωγές και την στοχοποίηση εργαζόμενων στα ΜΜΜ μέχρι
και την επίθεση των δυνάμεων καταστολής στους διαδρόμους των
ειρηνοδικείων ενάντια σε όσους μπλοκάρουν την διεξαγωγή των
πλειστηριασμών είναι κοινός τόπος η ολοκληρωτική επιβολή του νόμου και
της τάξης.
Σε απόλυτη συμφωνία με τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν οι νέες διατάξεις σχετικά με το δικαίωμα κήρυξης απεργίας, το οποίο ουσιαστικά καταργείται καθώς απαιτείται το 50% των εγγεγραμμένων μελών αλλά και η τροποποίηση σχετικά με τα εργατικά ατυχήματα, όπου ξεκάθαρα πλέον ο εργοδότης δεν φέρει την ευθύνη αυτών.
Σε απόλυτη συμφωνία με τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν οι νέες διατάξεις σχετικά με το δικαίωμα κήρυξης απεργίας, το οποίο ουσιαστικά καταργείται καθώς απαιτείται το 50% των εγγεγραμμένων μελών αλλά και η τροποποίηση σχετικά με τα εργατικά ατυχήματα, όπου ξεκάθαρα πλέον ο εργοδότης δεν φέρει την ευθύνη αυτών.
Η κατάργηση της
απεργίας, ουσιαστικά, και το ξελάσπωμα των αφεντικών επιβεβαιώνει την
πολιτική της καταστολής, την μετάβαση από την ενσωμάτωση στην καταστολή.
Ό,τι παλιότερα μπορούσε να ενσωματωθεί και να χάσει τα ριζοσπαστικά
χαρακτηριστικά του, τα ακηδεμόνευτα και αδιαμεσολάβητα, πλέον ορίζεται
ως κάτι που πρέπει να κατασταλεί, να εξαφανιστεί, διότι τίποτα δεν
εξυπηρετεί η ύπαρξή του στους πολιτικούς διαχειριστές της εξουσίας. Στην
ίδια κατεύθυνση με διαφορετικό τρόπο, επιβεβαιώνοντας την πραγματική
σημασία της απεργίας, κινείται και η ετήσια κήρυξη απεργίας της ΓΣΕΕ για
τον προϋπολογισμό. Στην κατεύθυνση της απαξίωσης των απεργιών, της
απομαζικοποίησης, της προσπάθειας να μην είναι καθοριστικές. Την ίδια
στιγμή που η συνδικαλιστική ηγεσία των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ κήρυττε
απεργία για τον προϋπολογισμό, αποσιωπούσε την κατάθεση νέων διατάξεων
προς ψήφιση για την κατάργηση της ίδιας της απεργίας. Από την άλλη, η
συνδικαλιστική οργάνωση του ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ, ενώ διατυμπανίζει τη
μαχητικότητα του στους χώρους εργασίας, ουσιαστικά εκκινεί και οργανώνει
διεκδικητικούς αγώνες ελεγχόμενους αποκλειστικά από το ίδιο και
πολιτικά ακίνδυνους. Η γραφειοκρατική του δομή έχει δείξει από καιρό τα
όρια της.
Είναι ξεκάθαρο πως όποια μορφή αντίστασης ξεπηδά δεν
μπορεί να είναι καθοδηγούμενη, αλλά να ξεπηδά ως πηγαία αντίδραση, με
ριζοσπαστικά, πολιτικά και ταξικά χαρακτηριστικά, απέναντι στην
υποβάθμιση και την εξαθλίωση των ζωών μας. Δηλαδή να στρέφεται ενάντια
στις ίδιες τις ρίζες της κρατικής πολιτικής, να στοχεύει στην ίδια την
ουσία των εξουσιαστικών συστημάτων.
Εμείς από την πλευρά μας
οφείλουμε να αγωνιστούμε με ένα σαφή προσανατολισμό, να κάνουμε μέσα από
τον συνεχή και οργανωμένο αγώνα τις απεργίες και πάλι επικίνδυνες για
το κράτος και τα αφεντικά. Μέσα από σωματεία βάσης, οριζόντια και
αντιιεραρχικά σχήματα, συνελεύσεις γειτονιάς, μαζί με φοιτητές, μαθητές,
εργαζόμενους, άνεργους, στους χώρους εργασίας, τα σχολεία και τις
σχολές να δώσουμε τις μάχες αυτές στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες
που θα έχουν ως πυξίδα την οικοδόμηση ενός κόσμου ισότητας, ελευθερίας
και αλληλεγγύης.
καλούμε όλους και όλες να κάνουμε την απεργία
της 14ης Δεκέμβρη και πάλι επικίνδυνη για το χρεοκοπημένο σύστημα κράτος
και κεφαλαίου.
ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟΙ, ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ
ΜΟΝΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ 14ΗΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗ
ΚΑΜΑΡΑ 10:30
ΚΑΜΑΡΑ 10:30
Libertatia – Ομάδα για τον Ελευθεριακό Κομουνισμό
