Κονσέρτο Κλασσικής Μουσικής

       Συναυλία κλασσικής μουσικής σε κατάληψη;
       Αυτό-οργανωμένα;

       Σκέψεις & απαντήσεις

   Η σημερινή συναυλία κλασικής μουσικής είναι αποτέλεσμα αυτό-οργανωμένης διαδικασίας. Όταν λέμε αυτό-οργανωμένα εννοούμε ότι αποφασίστηκε και πραγματώθηκε συλλογικά από όλα τα μέλη που απαρτίζουν τη πολιτική συνέλευση της κατάληψης LIBERTATIA.
   Η συναυλία αποφασίστηκε μετά από συζήτηση στη συνέλευση της κατάληψης. Συζητήθηκε ο λόγος για τον οποίο θα έπρεπε να προχωρήσουμε στο συγκεκριμένο εγχείρημα, αλλά και το ακριβές πολιτικό και πολιτιστικό περιεχόμενο του. Συνέλευση στην οποία όλες οι απόψεις έχουν το ίδιο βάρος και επιδέχονται αμοιβαίου σεβασμού. Κατ’ επέκταση και η συνεργασία των μουσικών για την μουσική προετοιμασία των έργων έγινε με αντί-ιεραρχικό, αυτό-οργανωμένο και ελεύθερο τρόπο που σέβεται την διαφορετικότητα και τις ανάγκες του κάθε μουσικού.

   Κατ’ επέκταση πραγματώθηκε το στάδιο της προπαγάνδισης (στήσιμο αφίσας - αφισοκόλληση) και της προετοιμασίας (αυλή, εξέδρα, σκηνικά) που έγινε μέσα από την αμοιβαία και ισόποση κατανομή των δραστηριοτήτων των μελών της συνέλευσης.

   Η σημερινή, όπως και κάθε, εκδήλωση της LIBERTATIA δεν έχει εισιτήριο εισόδου και κανένας από τους μουσικούς που συμμετέχουν δεν θα πληρωθεί για τη συναυλία. Δεν προχωρήσαμε στο εγχείρημα της κατάληψης για να μαζεύουμε φράγκα από τις εκάστοτε εκδηλώσεις για ιδιοτελείς σκοπούς. Επίσης δεν θέλουμε η απουσία χρηματικού αντιτίμου να εκληφθεί ως μια μορφή «φιλανθρωπίας» από κάποιους ρομαντικούς τύπους. Οι πολιτικές/πολιτιστικές εκδηλώσεις της κατάληψης έχουν στόχο την πολιτική: αφύπνιση, συνειδητοποίηση και συμμετοχή της κοινωνίας, στα πλαίσια της επαναστατικής διαδικασίας σε όλα τα επίπεδα, για τον αυτό-καθορισμό ατόμων και συνόλου.

   Γιατί κλασσική μουσική;

   Θεωρούμε τη μουσική αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας που ικανοποιεί διάφορους σκοπούς, από τον πειραματισμό και την ψυχαγωγία μέχρι τη χειραγώγηση και την κερδοφορία. Η δραστηριότητα αυτή ανάλογα με τα πολιτικά πιστεύω αυτών που τη δημιουργούν ή/και τη χρησιμοποιούν μπορεί να γίνει από μέσο κοινωνικής απελευθέρωσης μέχρι εργαλείο βασανιστηρίων.

   Η κλασσική μουσική είναι ένα τέτοιο αποτέλεσμα κοινωνικών διαδικασιών και επιλογών. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να αποτελεί κάτι διαφορετικό από τη στιγμή που είναι αποτέλεσμα ατομικών, ομαδικών και ταξικών συγκρουόμενων πολιτικών. Θεωρείται εδώ και αιώνες ως η μουσική της άρχουσας κοινωνικής τάξης, ως το πλέον εξευγενισμένο μουσικό είδος που αρμόζει στους αφέντες αφού ο «κοινός» λαός δεν μπορεί να την καταλάβει και να την αναπαράγει. Υπάρχει το στερεότυπο ότι απαιτείται άριστη γνώση της μουσικής θεωρίας και υψηλή τεχνική κατάρτιση για την κατανόηση αφενός και το πέρας της διαδικασίας αφετέρου. Είναι ωστόσο γνωστό ότι ιστορικά η κλασσική μουσική προήλθε και έχει τις ρίζες της στην λαϊκή τέχνη και την κοσμική μουσική. Με την ιστορική όμως εξέλιξη και αλλαγή των πολιτικοοικονομικών συστημάτων, ταξικοποιήθηκε και αυτή.

   Αποκόπηκε από τις ρίζες τις και έγινε το καλλιτεχνικό περιτύλιγμα της άρχουσας τάξης, των ευγενών και του κλήρου στην φεουδαρχία ,και της αστικής τάξης στον καπιταλισμό. Στα πλαίσια αυτά ανάχθηκε από μορφή κοινωνικής συνείδησης σε επιστήμη αλλά αποκομμένη από τη λαϊκή τέχνη ικανοποιώντας τις επιθυμίες και την αισθητική των αφεντικών. Κάτι τέτοιο απαιτούσε και απαιτεί μεγάλη μελέτη και προσήλωση από τους μουσικούς άρα και χρηματοδότηση τους από αυτούς που τα είχαν και τα έχουν. Για να ολοκληρωθεί το παζλ χτίστηκαν μεγαλοπρεπή κτίρια που θα στέγαζαν τις παραστάσεις και φυσικά θα απευθύνονταν σε συγκεκριμένους ανθρώπους. Με αυτόν τον τρόπο όμως η ίδια η κλασσική μουσική βρισκόταν σε μια συνεχή αντίθεση με τον ίδιο της τον εαυτό τόσο γιατί η λαϊκή μουσική εξακολουθούσε να εξελίσσεται παράλληλα όσο και γιατί οι ίδιοι οι δημιουργοί και ερμηνευτές δεν ήταν τόσο εύκολο να ξεχνούν τις ταξικές τους καταβολές. Έτσι σιγά σιγά δημιουργήθηκε το ιδεολογικό κατασκεύασμα της «ανωτερότητας» της κλασσικής μουσικής. Δεν θεωρούμε την κλασσική μουσική «ανώτερη», την απελευθερώνουμε από τα δεσμά της με την οικονομική ολιγαρχία και θεωρούμε ότι υπάρχουν δείγματα μέσα στην ίδια που αποδεικνύουν ότι δεν υπέκυπτε πάντα στον εκβιασμό της άρχουσας τάξης. Σήμερα αναδεικνύουμε τέτοια στοιχεία με πολιτικό, κοινωνικό και ανθρώπινο περιεχόμενο.

   Οργανωτικά εγχειρήματα των από κάτω όπως οι καταλήψεις ή στέκια έχουν συνδεθεί, αν όχι ταυτιστεί, και αναπαράγουν αντικουλτούρες που εκφράζονται μέσα από συγκεκριμένα είδη μουσικής όπως punk, rock, hip hop. Δεν έχουμε πρόβλημα ούτε απαξιώνουμε αυτά τα είδη μουσικής αρκεί να μην αναπαράγουν ευρύτερα φασιστικές λογικές. Οι λόγοι που επιλέχθηκε να γίνει μια τέτοια συναυλία για δεύτερη φορά στη libertatia είναι κατά πρώτον οι προσωπικές μουσικές επιλογές μελών της συνέλευσης, κατά δεύτερον να αναδειχθεί η ανάγκη για μουσική πολυμορφία σε χώρους που ούτως ή άλλως θέλουν την αλλαγή και σέβονται τη διαφορετικότητα, τρίτον να δώσει την ευκαιρία σε ακόμα περισσότερο κόσμο και από την άποψη της ηλικίας να έρθει σε επαφή και να συμμετέχει σε τέτοια εγχειρήματα. Θεωρούμε τη συγκεκριμένη συναυλία ως μια μορφή επαναστατικής διαδικασίας η οποία για εμάς είναι πολυεπίπεδη.