Η ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΜΑΣ ΧΑΙΡΕΤΑ
Εν έτη 2009 ο διάχυτος κοινωνικός φασισμός δεν είναι πλέον μόνο διάχυτος. Είναι οργανωμένος, έχει όνομα, και δεν έρπεται πλέον. Έχει σηκώσει κεφάλι και αξιώνει ζωτικό χώρο. Το αυγό του φιδιού επωάστηκε και έχει πλέον βγάλει κεφάλια. Καμουφλαρισμένα με τη μάσκα «ομάδες-σύλλογοι κατοίκων» ή και απροκάλυπτα, τριγυρνάνε στους δρόμους και στις πλατείες των πόλεων και της επαρχίας, στους εργασιακούς χώρους και κυρίως στις συχνότητες των μμε.
Σε μια κοινωνία που λειτουργεί με το δόγμα «ο καθένας για την πάρτη του», η οικονομική κρίση με την ανεργία και τη μείωση ρευστού για κατανάλωση που αυτή συνεπάγεται, αποτελεί την ιδανική συνθήκη για την καλλιέργεια φασιστικών απόψεων και πρακτικών, η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Πρώτο θύμα αυτής της κατάστασης είναι οι μετανάστες. Άνθρωποι που ξενιτεύονται για διάφορους λόγους λόγω πολέμων, λόγω διώξεων κάθε τύπου (πολιτικές, θρησκευτικές, φυλετικές), λόγω φτώχειας και πείνας, για την αναζήτηση καλύτερων εργασιακών συνθηκών και μισθών. Άνθρωποι που ξενιτεύονται για διάφορους σκοπούς, μόνιμη ή περιορισμένη χρονικά παραμονή, αναζήτηση «καλύτερων» συνθηκών ζωής, επιδίωξη πλουτισμού και κοινωνικής ανέλιξης.
Οι μετανάστες αποτελούν εργατικό δυναμικό εύκολα εκμεταλλεύσιμο μέσω του φόβου, του ρατσισμού και της καταστολής αλλά και της δικής τους ανάγκης για επιβίωση. Αποτελούν ένα φθηνό εργατικό δυναμικό, που δεν είναι ασφαλισμένο, δεν αντιδράει και δεν απαιτεί έστω τα νόμιμα εργατικά κεκτημένα. Είναι ο εργασιακός σάκος του μποξ για κάθε φέρελπη αφεντικό. Τα δύο κυρίαρχα χαρακτηριστικά που «ενοποιούν» την κοινωνική κατηγορία μετανάστης είναι η φυγή από μια χώρα και ο ερχομός σε μια άλλη καθώς και η κοινή ταξική θέση ανθρώπων που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Από εκεί και πέρα η διαφορετική γλώσσα, η διαφορετική κουλτούρα, το διαφορετικό φύλο, η διαφορετική ηλικία, οι διαφορετικές αξίες κ.α. είναι στοιχεία που απαγορεύουν την οποιαδήποτε περαιτέρω γενίκευση αυτών των ανθρώπων σε μια κοινή ομάδα με κοινά χαρακτηριστικά. Δεν είναι ίδια η Κ. Κούνεβα με ένα νταβατζή ή με κάποιον που σκύβει το κεφάλι στα αφεντικά και ας είναι και οι δύο μετανάστες. Το ίδιο ισχύει και με τους ντόπιους. Δεν είναι ίδιοι αυτοί που συμμετείχαν στην εξέγερση του Δεκέμβρη και συμμετέχουν σε αυτό-οργανωμένα εγχειρήματα με αυτούς που ψηφίζουν καρατζαφέρη και απαρτίζουν τις ομάδες κατοίκων που μισούν το διαφορετικό. Δεν έχει κανένα κοινό στοιχείο ο εφοπλιστής με τον αυτό-οργανωμένο εργάτη των σωματείων βάσης και ας μιλάνε την ίδια γλώσσα, δεν υπάρχει κανένα σημείο συνεννόησης. Τα κράτη και οι πατρίδες είναι τα μαντριά των αφεντικών, οι ελεύθεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν σύνορα. Οι άνθρωποι δεν διαχωρίζονται από το χρώμα του δέρματος ή από τη γλώσσα που μιλάνε διαχωρίζονται σε αυτούς που συνειδητά πολεμάνε για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και σ΄ αυτούς που πατάνε επί πτωμάτων για να επιβιώσουν.
Το σύστημα κυρίως μέσω της μιντιακής προπαγάνδας γενικεύει την εικόνα για τους μετανάστες, τους παρουσιάζει συνολικά ως την αιτία της ανεργίας και της «ανασφάλειας». Διαχωρίζει τους μη έχοντες, έλληνες και ξένους, βάση του δικαιώματος στην εργασία με εθνικά χαρακτηριστικά. Η λύση που προωθεί είναι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για αυτούς τους ανθρώπους. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης αποτελούν την αποθήκη των αφεντικών για το εμπόρευμα εργασία. Όταν ο ντόπιος προλετάριος αποκτήσει ξανά δικαίωμα στο δανεισμό και στην ακόρεστη κατανάλωση τότε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης θα ανοίξουν τις πόρτες τους για να πραγματωθεί το όνειρο του ντόπιου φτωχού, μέσου ή αστού, να επισκευάσει το σπίτι του, να μαζέψει τις ελιές του, κ.ο.κ.. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης θα αποτελέσουν και ένα μέσο πειθάρχησης για το εργατικό δυναμικό σε περίπτωση που οι εργάτες διεκδικήσουν κάτι, πάντα θα υπάρχει ο φόβος του εγκλεισμού. Το συγκεκριμένο εγχείρημα αν πετύχει θα εφαρμοστεί και σε άλλα κομμάτια του πληθυσμού ως μέσο σωφρονισμού. Η ολοκληρωτική δημοκρατία μας χαιρετάει από μακριά.
Στη δεδομένη χρονική στιγμή η συνεχής παρουσία μας σε μέρη που υπάρχει καμουφλαρισμένη έξαρση του ρατσισμού θεωρείται απαραίτητη ως απάντηση στη γενίκευση του φασιστικού φαινόμενου. Η συνολική επιθετική απάντηση στη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης είναι δεδομένη. Να αποδομήσουμε τη κυρίαρχη προπαγάνδα του εθνικού-φυλετικού μίσους αντιστρέφοντάς το σε μίσος ταξικό.
ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ