ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ… Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
Εδώ και δύο περίπου μήνες βιώνουμε μια άνευ προηγουμένου υγειονομική, κοινωνική και ανθρωπιστική κρίση εξαιτίας της πανδημίας του covid-19, η οποία αναδεικνύει με τον πιο τραγικό και ωμό τρόπο τις γιγαντιαίες αντιφάσεις και τα αδιέξοδα του κρατικού και καπιταλιστικού μοντέλου οργάνωσης της κοινωνίας, την παρασιτική, αντικοινωνική και δολοφονική του φύση.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, το βασικό ζητούμενο για τους ισχυρούς της Γης, εν μέσω της πανδημίας, είναι η διαφύλαξη, σε πρώτο χρόνο, και εν συνεχεία η διεύρυνση των προνομίων τους. Ακόμα κι αν αυτή η επιδίωξη μεταφράζεται στην καταδίκη εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων σε θάνατο από τον ιό, εξαιτίας των ανεπαρκών, προβληματικών και απαξιωμένων συστημάτων υγείας που δημιούργησαν οι αντικοινωνικές και εγκληματικές πολιτικές των κρατών μέσα στα χρόνια. Ακόμα κι αν κάτι τέτοιο σημάνει τη δημιουργία στρατιών εκατομμυρίων ανέργων, αστέγων και εξαθλιωμένων ανθρώπων, υποχρεωμένων να αντιμετωπίσουν μόνοι τόσο την πανδημία όσο και την κρίση που τη συνοδεύει βαθαίνοντας μέρα με τη μέρα. Για το λόγο αυτό, η στρατιωτικοποίηση της δημόσιας ζωής, η ένταση του ελέγχου του παγκόσμιου πληθυσμού και η παγίωση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης συνιστούν μέτρα προληπτικής αντιεξέγερσης από τη μεριά των παγκόσμιων κυρίαρχων, οι οποίοι, μπροστά στο ορατό πλέον ενδεχόμενο γενίκευσης των συνθηκών φτώχειας και ανέχειας, αλλά και μπροστά στην πιθανή όξυνση των κοινωνικών και ταξικών συγκρούσεων, χτίζουν στρατούς αντί για νοσοκομεία και χρηματοδοτούν μπάτσους αντί για γιατρούς. Ήδη, τα εξεγερτικά γεγονότα οργής στα γκέτο του Παρισιού και σε γειτονιές του Τορίνο, ως απάντηση στην ένταση της καταστολής, είναι προάγγελοι αυτής της όξυνσης.
Εξάλλου, την ώρα που οι ανθρώπινες κοινωνίες, μπροστά στον εκβιασμό της μισθωτής εργασίας και στις άπειρες δυσκολίες της καθημερινότητας εν μέσω πανδημίας, προσπαθούν να προστατευτούν από τη φονικότητα του ιού, λαμβάνοντας μέτρα αυτοπροστασίας και κοινωνικής αποστασιοποίησης για να την περιορίσουν, οι μηχανισμοί των κρατών και των αφεντικών όχι απλά δεν έχουν μπει σε καραντίνα, αλλά ήδη απεργάζονται νέα σχέδια επίθεσης στην κοινωνική βάση, προοικονομώντας την, πολυπόθητη για το κεφάλαιο, επανέναρξη της παγκόσμιας οικονομίας με όρους λεηλασίας για τους εργαζόμενους και την κοινωνική βάση.
Στον ελλαδικό χώρο, η διάλυση του συστήματος υγείας και όλων των υπηρεσιών κοινωνικής πρόνοιας και φροντίδας, εξαιτίας των μνημονιακών πολιτικών όλων ανεξαιρέτως των κυβερνήσεων των προηγούμενων χρόνων, οδήγησε σε εμφανείς ελλείψεις, τόσο σε υλικοτεχνικές υποδομές και μέσα, όσο και σε έμψυχο δυναμικό, γιατρούς και νοσηλευτές. Εν μέσω πανδημίας, εκατομμύρια άνθρωποι υποχρεώθηκαν να ζουν σε συνθήκες φόβου και άγνοιας, χωρίς προληπτικά και διαγνωστικά ιατρικά τεστ, χωρίς άμεση πρόσβαση σε περίθαλψη και μέσα αυτοπροστασίας, ενώ για περισσότερο από δυο μήνες καταδικάστηκαν στην επιβίωση με επιδόματα των 800 ευρώ (κατώτερα και από τον κατώτατο μηνιαίο μισθό) ή, ακόμα χειρότερα, συνέχισαν κατ’ ανάγκη να εργάζονται διακινδυνεύοντας την υγεία και τη ζωή τους σε συνθήκες αυξανόμενης εντατικοποίησης και επισφάλειας, ακόμα κι αν το αντικείμενο της εργασίας τους ολοφάνερα δεν προσφέρει καμιά υπηρεσία κοινωνικά χρήσιμη και αναγκαία.
Ειδικά οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας, με αυτοθυσία και τεράστια ατομική κόπωση δίνουν μέχρι σήμερα, στερούμενοι μέτρα αυτοπροστασίας και εξοπλισμό, κάθε ικμάδα της ενέργειάς τους, πολλές φορές νοσώντας οι ίδιοι, για να σώσουν ζωές. Ήταν οι πρώτοι που κινητοποιήθηκαν για να διεκδικήσουν τα αυτονόητα και αναγκαία για τους ίδιους και για την πληττόμενη κοινωνία και για αυτό συκοφαντήθηκαν από τα κυρίαρχα ΜΜΕ και επιχειρήθηκε η καταστολή τους από τις αστυνομικές δυνάμεις, εν μέσω απαγόρευσης κυκλοφορίας και αγωνιστικών κινητοποιήσεων.
Παράλληλα, οι εργαζόμενοι στα super market και σε βασικούς τομείς της εφοδιαστικής αλυσίδας, συνεχίζουν να εργάζονται υπό άκρως επικίνδυνες και εντατικές συνθήκες χωρίς επαρκή μέσα αυτοπροστασίας, χωρίς επιδόματα ανθυγιεινής εργασίας, χωρίς διαγνωστικά τεστ. Στην ίδια συνθήκη, χιλιάδες εργαζόμενοι υποχρεώνονται να δουλεύουν από το σπίτι με τηλεργασία, χωρίς να παρέχεται η υλικοτεχνική υποδομή, με ασαφές ωράριο και υποχρεώσεις, ενώ είναι ήδη εδώ η δυνατότητα του εργοδότη για εκ περιτροπής ή μερική 15ημερη εργασία και για ακόμα πιο ευέλικτες μορφές που θα αποφέρουν μειώσεις σε παροχές και μισθολογικές αποδοχές.
Την ίδια ώρα οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί δεν σταματούν. Η ακροδεξιά και νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας φέρνει προς ψήφιση το αντι-περιβαλλοντικό νομοσχέδιο που διευρύνει το νομοθετικό πλαίσιο προς όφελος των επενδυτών και ανοίγει το δρόμο για την επέκταση των εξορυκτικών δραστηριοτήτων, τη γενικευμένη εγκατάσταση γιγαντιαίων αιολικών βιομηχανικών μονάδων και για οικοδομική δραστηριότητα παντού, καταστρέφοντας έτσι περιοχές απαράμιλλου φυσικού κάλλους και σημασίας.
Ακόμα, ένα νέο σαρωτικό νομοσχέδιο για την παιδεία δρομολογείται, το οποίο οξύνει ακόμα περισσότερο τους ταξικούς φραγμούς, την εντατικοποίηση και την αξιολόγηση στην εκπαίδευση, διαλύει τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα και υπονομεύει ακόμα περισσότερο το δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας.
Όσο για τα κομμάτια εκείνα της κοινωνίας που ήδη βίωναν ένα διευρυμένο καθεστώς εξαίρεσης όντας έγκλειστα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως οι δεκάδες χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες, ή σε φυλακές, αυτά υποβλήθηκαν και συνεχίζουν να υποβάλλονται σε μια αδιανόητη δοκιμασία για να σώσουν τη ζωή τους, όντας πλήρως αβοήθητα και εγκαταλελειμμένα. Δυστυχώς κάποιοι δεν τα κατάφεραν, χωρίς να είναι γνωστός ο ακριβής αριθμός κρουσμάτων και θυμάτων μιας και η τακτική της απόκρυψης είναι πάγια από τη μεριά των υπουργείων Δικαιοσύνης και Μετανάστευσης. Ανάμεσα τους η Αζιζέλ Ντενιρόγλου και ο Σελίμ Ζερολάρι, κρατούμενοι στις φυλακές, και μια 47χρονη πρόσφυγας, έγκλειστη στη ΒΙΑΛ της Χίου, που πέθαναν αβοήθητοι ενώ θα μπορούσαν να ζήσουν αν λάμβαναν εγκαίρως ιατρική θεραπεία.
Τις τελευταίες μέρες, και χωρίς να έχει γίνει γνωστός ο σχεδιασμός προφύλαξης του πληθυσμού, χωρίς να έχει προσδιοριστεί ο χρόνος έναρξης για τη διενέργεια μαζικών τεστ, χωρίς να έχουν γίνει προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού, προαναγγέλλεται η «επανεκκίνηση της οικονομίας» και η «σταδιακή επιστροφή στην κανονικότητα» αποκλειστικά με οικονομικά κριτήρια, καθώς αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντα των αφεντικών που πιέζουν για άμεσο «άνοιγμα της αγοράς». Αφού, εν μέσω πανδημίας, κατόρθωσαν να πραγματοποιήσουν περισσότερες από 70 χιλιάδες απολύσεις και να επιβάλουν ελαστικές σχέσεις εργασίας που επιθυμούσαν εδώ και μια δεκαετία (πχ. εκ περιτροπής εργασία, τηλεργασία κ.α.), σειρά έχει τώρα η κανονικοποίηση τους σε επίπεδο καθημερινότητας και η διεύρυνση της επίθεσης στο σύνολο των πληβειακών στρωμάτων με δέσμες νέων αντικοινωνικών μέτρων, ώστε να επωμιστούν αυτά τα βάρη της οικονομικής ύφεσης. Η επέκταση των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου που αφορούν τις αναστολές συμβάσεων και την εκ περιτροπής εργασία λόγω κορωνοϊού, δίνουν το δικαίωμα στην εργοδοσία να επιλέγει τον αριθμό των εργαζόμενων που θα δουλεύουν στις επιχειρήσεις τους όταν αυτές επαναλειτουργήσουν, ενώ μέσω της περαιτέρω ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων δίνεται τη δυνατότητα μείωσης του μισθολογικού κόστους και απελευθέρωσης της «μαύρης» και απλήρωτης εργασίας.
Απέναντι σε όλους αυτούς τους εγκληματικούς σχεδιασμούς, το κοινωνικό και ταξικό κίνημα οφείλει να ανασυνταχθεί ξεπερνώντας τις αντικειμενικές δυσκολίες που υπάρχουν λόγω της επικινδυνότητας του ιού, αλλά και τις υποκειμενικές που μεθοδικά καλλιεργεί και εισάγει το κράτος αποσκοπώντας στην καταστολή των αντιστάσεων και τον έλεγχο του πληθυσμού. Τηρώντας όλα τα μέτρα αυτοπροστασίας του κοινωνικού συνόλου και με κύριο μέλημα την υπεράσπιση της ζωής όλων μας απέναντι στη θανατοπολιτική του κράτους και των αφεντικών, να επιχειρήσουμε να βγούμε ξανά στους δρόμους του αγώνα. Να συναντηθούμε ξανά εκεί που κρίνεται το δίκιο, η ζωή και η ελευθερία. Τίποτα δεν έχουμε να περιμένουμε από τους ξεπουλημένους εργατοπατέρες που προσκυνάνε τις επιταγές του κράτους και των αφεντικών και ξεπουλάνε τα συμφέροντα των εργαζομένων.
Σήμερα, 134 χρόνια μετά την εξέγερση των εργατών του Σικάγο και εν μέσω μια πρωτοφανούς συγκυρίας όπου το κράτος προετοιμάζει μια ακόμα ανηλεή επίθεση στα κοινωνικά κεκτημένα με πρόσχημα την κρίση του κορωνοϊού, να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ως άνθρωποι και όχι ως εξατομικευμένοι κανίβαλοι, ως αντιστεκόμενοι και όχι παραδομένοι και φοβισμένοι, ως αναρχικοί, την πάλη για την κοινωνία των ελεύθερων ίσων που θα έχει ως προτεραιότητα την προστασία των ευάλωτων, ως πρώτο και κύριο συμφέρον τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου, ως βασικό μέλημά της την ευμάρεια και την εξυπηρέτηση της κοινωνίας και όχι μίας κάστας ισχυρών, που οδηγούν την ανθρωπότητα στην δυστοπία του θανάτου, της εξαθλίωσης και του ελέγχου.
Να μην περάσει ο νέος οδοστρωτήρας στα εργασιακά. Κάτω τα χέρια από τις θέσεις εργασίας και τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Καμία απόλυση, καμία περικοπή σε μισθούς και συντάξεις. Την κρίση του κορωνοϊού να την πληρώσουν τα αφεντικά. Οργάνωση στη βάση – Κοινωνική αυτοάμυνα – Ταξική αντεπίθεση!
Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους στον τομέα της Υγείας. Άμεση και χωρίς όρους μαζική πρόσληψη ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, επίταξη ιδιωτικών νοσοκομείων και παροχή όλων των απαιτούμενων πόρων και μέσων, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες του πληθυσμού σε περίθαλψη, βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα σε όλο το προσωπικό υγεία καθώς και πρόνοια για να μην οδηγηθούν στην απόλυτη εξάντληση και σε σοβαρούς κινδύνους και για τη δική τους υγεία.
Κάτω τα χέρια από τις γυναίκες που αγωνίζονται. Απέναντι στην πατριαρχία, την έμφυλη και ενδο-οικογενειακή βία, μένουμε αλληλέγγυες. Καμία μόνη!
Άμεση απελευθέρωση όλων των προσφύγων από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Καμιά ζωή δεν είναι λαθραία. Ελεύθερη μετακίνηση για όλους τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Να γκρεμίσουμε το σύγχρονο απαρτχάιντ!
Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων των κρατουμένων για αξιοπρεπείς συνθήκες κράτησης και αποσυμφόρηση των φυλακών λόγω του κορωνοϊού. Να γκρεμίσουμε τις φυλακές!
Σήμερα είναι η εποχή που πρέπει να συνδεθούν οι μερικοί και αιτηματικοί αγώνες για μόνιμη και σταθερή εργασία, για πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά της στέγασης, της υγείας, της εκπαίδευσης, για την υπεράσπιση εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, για την προστασία της φύσης, με το συνολικό και επίκαιρο κοινωνικό και πολιτικό αίτημα για ανατροπή του κόσμου της εξουσίας και τον ελευθεριακό μετασχηματισμό της κοινωνίας.
ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ! ΤΡΟΦΗ – ΥΓΕΙΑ – ΣΤΕΓΑΣΗ
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ – ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1η ΜΑΗ
Αθήνα: Χαυτεία 10.30
Πάτρα: Παράρτημα 10.30
Θεσσαλονίκη: Καμάρα 11.00
Πάτρα: Παράρτημα 10.30
Θεσσαλονίκη: Καμάρα 11.00
*Συμμετέχουμε στις συγκεντρώσεις τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας (κρατάμε αποστάσεις, φοράμε μάσκες και γάντια)