ΠΑΝΟ ΠΟΥ ΚΡΕΜΑΣΤΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΕΝΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΣΤΟ ΦΑΛΗΡΟ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ
ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΡΙΤΗ 18/2 | ΚΑΜΑΡΑ | 10.30
ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ “ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ” ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ …
Οχι άλλες θυσίες στο βρώμικο βωμό...
Στα τέλη του Γενάρη γίναμε μάρτυρες ενός ακόμη εγκλήματος εργοδοτικής αδιαφορίας. Συγκεκριμένα, στις 30/1/20 στις 22.30 στις εγκαταστάσεις διυλιστηρίων της ΜΟΤΟROIL στην Κόρινθο –ιδιοκτησία Βαρδινογιάννη– προκλήθηκε έκρηξη σε χώρο που χρησιμοποιείται ως βοηθητικό ιατρείο και είχε ως αποτέλεσμα να τραυματιστούν βαριά τέσσερις εργαζόμενοι και να διακομιστούν σε σοβαρή κατάσταση στο Νοσοκομείο Κορίνθου. Θύματα του ατυχήματος είναι ο νοσοκόμος υπηρεσίας και τρεις εργάτες. Οι δύο φέρουν σοβαρά εγκαύματα σε όλο το σώμα και νοσηλεύονται διασωληνωμένοι στη ΜΕΘ Εγκαυμάτων στο «Γεννηματάς» και είναι σε κρίσιμη κατάσταση, ενώ οι άλλοι 2 βρίσκονται στο «Θριάσιο» και είναι εκτός ΜΕΘ λόγω ανεπάρκειας σε κρεβάτια, με αποτέλεσμα να νοσηλεύονται σε Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας (ΜΑΦ), η οποία όμως δεν ανταποκρίνεται στη βαρύτητα των περιστατικών. Οι αιτίες του ατυχήματος παραμένουν αδιευκρίνιστες, ενώ καμία ενημέρωση δεν υπάρχει για την υγεία τους από τα ΜΜΕ. Αυτό, δυστυχώς, δεν αποτελεί ούτε κάποιο μεμονωμένο περιστατικό ούτε μια νέα συνθήκη για εργαζόμενους και εργαζόμενες σε αυτό τον κλάδο, αλλά την επικίνδυνη καθημερινότητά τους. Στις 24 Γενάρη στην ΛΑΡΚΟ ένας ακόμη εργαζόμενος άφησε την τελευταία του πνοή, εν ώρα εργασίας, στο εργοστάσιο στη Λάρυμνα. Στο συγκεκριμένο εργοστάσιο απαριθμούμε 75 νεκρούς εργάτες στα 43 χρόνια λειτουργίας του. Για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων οι εργάτες και οι εργάτριες γίνονται καθημερινά θύματα στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, για ένα μεροκάματο που το όνειρο σκοτώνει. Νεκροί και τραυματίες, εργάτες σε εργοστάσια και χωράφια, ντελιβεράδες, ντόπιοι και μετανάστες, τα πληβειακά στρώματα δολοφονούνται στο όνομα της κρατικής και καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Τα εργατικά ατυχήματα στα εργοστάσια της ΛΑΡΚΟ και της Motor Oil μας επιβεβαιώνουν την σκληρή πραγματικότητα και τις συνθήκες γαλέρας που επικρατούν σε αυτά, καθώς και την στάση της εργοδοσίας που δεν είναι άλλη από την εξασφάλιση του κέρδους. Η συχνότητα με την οποία συμβαίνουν, φανερώνει την μηδενική συντήρηση των μηχανών και των εγκαταστάσεων αλλά και τα λειψά μέτρα προστασίας . Τα εργατικά "ατυχήματα", η εντατικοποίηση της ίδιας της εργασίας, η έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφαλείας, οι μειώσεις μισθών κ συντάξεων, η αύξηση του ωραρίου υπό αντίξοες συνθήκες, οι εκδικητικές απολύσεις σε όσους αγωνίζονται για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας περιγράφουν την εργασιακή πραγματικότητα. Μια εργασιακή πραγματικότητα που έχει προκαλέσει τον θάνατο 13 ανθρώπων μέσα στο 2019, ενώ τα νούμερα των τραυματιών φτάνουν κάθε χρόνο τετραψήφιους αριθμούς. Από το 2015 μέχρι σήμερα, ο αριθμός των θυμάτων θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων ανέρχεται σε 150. Η καθημερινότητα στους χώρους εργασίας γίνεται όλο και πιο σκληρή. Συνεχώς περισσότερα νέα μέτρα και νέες συνθήκες έρχονται να μας επιβληθούν και να κάνουν τις ζωές των εργαζόμενων ανυπόφορες, εντείνοντας την ανασφάλεια, τη φτωχοποίηση, την εντατικοποίηση.
Η σημερινή νεοφιλελεύθερη διαχείριση από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έρχεται να υλοποιήσει με τους σκληρότερους όρους την οικονομική και κοινωνική αναδιάρθρωση που επιχειρείται καθ’όλη τη διάρκεια της κρίσης. Η κατασταλτική εκστρατεία που είχε ανακοινωθεί προεκλογικά και ξεκίνησε με την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και τις εκκενώσεις καταλήψεων και δομών του αναρχικού κινήματος, τον εγκλεισμό προσφύγων και μεταναστών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης εντελώς απομονωμένους από τον κοινωνικό ιστό και σε απάνθρωπες συνθήκες, τον αστυνομικό στρατό κατοχής στη γειτονιά των Εξαρχείων, την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και της απεργίας μέσα από το νέο “αναπτυξιακό” νομοσχέδιο και τις διακηρύξεις για τον έλεγχο και τον περιορισμό των διαδηλώσεων έχει ως σαφή στόχο το χτίσιμο ενός καθεστώτος τρομοκρατίας, την επιβολή μιας κοινωνικής συνθήκης που θα κυριαρχεί η σιωπή, ο φόβος και η υποταγή. Αυτός ο κοινωνικός μετασχηματισμός, η αλλαγή της κοινωνικής συνείδησης, η εξουδετέρωση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων είναι οι προϋποθέσεις για την όξυνση της επίθεσης κράτους και κεφαλαίου απέναντι στην κοινωνία.
Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που κατατίθεται προς ψήφιση δεν είναι τίποτε άλλο παρά η συνέχιση των μνημονιακών αντιασφαλιστικών νόμων που ψηφίστηκαν όλη την προηγούμενη περίοδο και η ισχυροποίησή τους. Η επίθεση στις συλλογικές συμβάσεις και τη συνδικαλιστική δράση των εργατών με το αναπτυξιακό νομοσχέδιο, η απελευθέρωση των απολύσεων και η περιστολή του δικαιώματος στην απεργία, η μόνιμη κατάσταση επισφάλειας για την πλειοψηφία των εργαζομένων αλλά και ο διαρκής εκβιασμός της ανεργίας, τα ελαστικά ωράρια και το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές, οι ιδιωτικοποιήσεις και η συνολική εντατικοποίηση της εργασίας δηλώνουν τις στοχεύσεις του κράτους και των αφεντικών για περαιτέρω λεηλάτηση των πληβειακών στρωμάτων, για πλήρη υποτίμηση της ζωής μας ως εργάτες και εργάτριες και συνολική για την όξυνση των ταξικών ανισοτήτων στα πλαίσια των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της νέας κυβέρνησης.
Σήμερα φαντάζει κάθε άλλο παρά επιτακτική η ανάγκη οργάνωσης και αντίστασης απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Ο αγώνας ενάντια στα εργοδοτικά εγκλήματα και δολοφονίες πρέπει να είναι διαρκής και συνδεδεμένος με τη συνεχή μάχη μας για μόνιμη και σταθερή δουλειά ενάντια στην ανεργία, τη φτώχεια και την εκμετάλλευση. Μια πρώτη απάντηση δόθηκε από τους από τα κάτω στην απεργία της 1ης Νοέμβρη 2018. Αυτοοργανωμένα, με όρους ισότητας και ελευθερίας, μέσω των σωματείων βάσης των εργαζομένων αγωνιζόμαστε ενάντια στην υποτίμηση και την εξαθλίωση της ζωής μας. Οφείλουμε να αγωνιστούμε με σαφή προσανατολισμό, να κάνουμε μέσα από τον συνεχή και οργανωμένο αγώνα τις απεργίες ξανά επικίνδυνες για το κράτος και τα αφεντικά. Με οργάνωση στη βάση, οριζόντια και αντιιεραρχικά σχήματα και από τα κάτω συνελεύσεις γειτονιών, μαζί με φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενους, άνεργους, να δώσουμε στους χώρους εργασίας, τα σχολεία και τις σχολές, τη μάχη του ταξικού και κοινωνικού αγώνα. Με πυξίδα την οικοδόμηση ενός κόσμου ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ – ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
Τοπικός Συντονισμός Α.Π.Ο.-Ο.Σ. Θεσσαλονίκης