17 Νοέμβρη


Από τη μνήμη της εξέγερσης…

Πέρασαν 44 χρόνια από την ημέρα που τα χουντικά τανκς έριξαν τις πύλες του Πολυτεχνείου στην Αθήνα, σκορπώντας τον θάνατο και καταστέλλοντας την φοιτητική εξέγερση που βρισκόταν σε εξέλιξη. Η επιχειρούμενη «δημοκρατική μετάβαση» μέσω του ξεπλύματος της δεξιάς απέτυχε μπροστά  στον κίνδυνο που ενσάρκωναν για το καθεστώς οι εξεγερμένες μάζες των φοιτητών,-τριών, οι οποίες και έδειχναν τον γενικότερο αναβρασμό που υπήρχε στην κοινωνία εναντίον του χουντικού καθεστώτος και όσων αυτό εκπροσωπούσε (αντικομμουνισμό, ξένα συμφέροντα, μεγάλο κεφάλαιο).
Δεν νομίζουμε ότι υπάρχει ανάγκη να αναφέρουμε και να αναλύσουμε τα ιστορικά γεγονότα της εξέγερσης, αλλά και αυτά που ακολούθησαν ως την πτώση της δικτατορίας, καθώς είναι λίγο πολύ γνωστά και χιλιοειπωμένα. Για εμάς, σημαντικά είναι να αναφερθούν τόσο ο τρόπος με τον οποίο η εξουσία και το μετέπειτα αστικοδημοκρατικό καθεστώς εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός της εξέγερσης, καθώς και η οπτική μέσα από την οποία αντιμετωπίζουμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου στο σήμερα.
Αρχικά, λοιπόν, το καθεστώς της λεγόμενης «μεταπολίτευσης» έχει προσπαθήσει να καπηλευτεί τον χαρακτήρα της εξέγερσης, μετατρέποντάς την σε μια στείρα επέτειο προς τιμήν της «δημοκρατίας», ξεχνώντας ίσως ότι η σχέση του επίσημου κράτους με τους ακροδεξιούς-φασιστικούς παρακρατικούς μηχανισμούς τόσο πριν όσο και μετά τη δικτατορία παρέμεινε στενή και οργανική για τη λειτουργία τους εκατέρωθεν. Αλλά ακόμη και σήμερα, η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να αντλήσει πολιτική υπεραξία από το γεγονός αυτό, πρακτική που εντάσσεται στην προσπάθεια προώθησης μέτρων και πολιτικών που πλήττουν το προλεταριάτο (ντόπιο και ξένο), αλλά και τα καταπιεσμένα κοινωνικά στρώματα, μέσα από ένα «αριστερό» προσωπείο. Εξάλλου, όπου δεν μπορεί να προχωρήσει η πολιτική του «καρότου», θα υπάρχει πάντα και το «μαστίγιο» της καταστολής και των διαφόρων φασιστικών μορφωμάτων για να χτυπήσει τους από τα κάτω και τα ριζοσπαστικά κινήματα.

Στις εξεγέρσεις του μέλλοντος…  
Από την άλλη, όμως, η ύφεση των κινημάτων το τελευταίο διάστημα έχει δημιουργήσει μια τάση μαζικοποίησης μόνο σε παρόμοιες επετείους, οι οποίες συνήθως συνοδεύονται από «επετειακού» (και γραφικού θα λέγαμε) χαρακτήρα συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής. Για εμάς σημαντικό δεν είναι να μένουμε στις εξεγέρσεις και τις συγκρούσεις του παρελθόντος μέσα από κανονισμένα ραντεβού, αλλά να δημιουργήσουμε τις συνθήκες και τις προϋποθέσεις εκείνες για τις εξεγέρσεις του μέλλοντος. Με την οριζόντια, ριζοσπαστική και ταξική οργάνωση των εκμεταλλευόμενων με πολιτικά χαρακτηριστικά μπορούμε να φτιάξουμε τις δομές εκείνες που θα προεικονίσουν μια κοινωνία ισότητας και θα δημιουργήσουν το κατάλληλο έδαφος που θα οδηγήσει σ’ αυτή. Ως γνωστόν, η σύγκρουση ανοίγει περάσματα και η οργάνωση δημιουργεί προϋποθέσεις.
Σε ένα περιβάλλον σήψης και παρακμής εμείς επιλέξαμε το δρόμο της ανατροπής. Με χαρακτηριστικό μας γνώρισμα και αρχή, ότι ως πολιτικές οντότητες συμμετέχουμε ενεργά στη κοινωνική διάδραση που παίρνει σάρκα και οστά στις καθημερινές μας λειτουργίες επιλέξαμε τα λόγια να γίνονται πράξη. Οραματιζόμαστε και δουλεύουμε για ένα κοινωνικό σύστημα που τα πάντα θα οργανώνονται, θα μοιράζονται και θα χρησιμεύουν με σκοπό την ισότητα και το καταμερισμό ευθυνών και εργασιών. Με γενική αφετηρία τα παραπάνω δεν μας αντιπροσωπεύει ο μηδενισμός, η τυχαιότητα και ο ατομισμός. Γνωρίζουμε, επίσης, πολύ καλά ότι τα ιδανικά μας δεν θα πραγματοποιηθούν με ειρηνικό τρόπο και ότι κανένας δεν θα μας τα χαρίσει χωρίς μάχη-πάλη και γι' αυτό αγωνιζόμαστε στο σήμερα για ένα κόσμο ισότητας, με αντίσταση, συλλογικοποίηση και επίθεση προς τις υπάρχουσες καταπιεστικές συνθήκες.

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ ΜΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

Kατάληψη Libertatia